Tekst: Henk Poelakker

Een dame opent de voordeur van het statige pand met de naam De Roode Ancker in Heusden. Haar naam is Sjaantje van der Stelt (1945), geboren en getogen in de vestingstad. Met zicht op de prachtige tuin, in een sfeervol ingerichte woning laten we de emoties bang, boos, blij en bedroefd de revue passeren. “Ik ben geboren in een christelijk, sociaal, warm en hard werkend gezin met nog één broer: Ries. Vader Kap Nieuwkoop was garagehouder, moeder Kee was er voor ons kinderen en runde het gezin naast het taxibedrijf. Na de MMS in Waalwijk ben ik als jong meisje op kamers gegaan in Utrecht om daar mijn onderwijsbevoegdheid te halen op het gebied van de naaldvakken (NA). Ik studeerde af met een 10 en vond snel daarna een baan op de Huishoudschool in Zuilichem.”

Bang

“In ons gezin ben ik beschermd en ook wel een beetje verwend opgevoed. Er zijn voor de ander stond (én staat) hoog in het vaandel. In coronatijd was dat niet altijd gemakkelijk. De aandacht voor de medemens beperkte zich tot een belletje en een kaartje want mijn man Jan en ik hielden ons strikt aan de regels. Angst en bezorgdheid maakte zich van ons meester, vooral omdat enkele geliefden op de intensive care terecht kwamen. Ook na corona bleven we nog lang voorzichtig en maakten we ons zorgen over de toekomst. Een onzekere tijd. En dat is het nog steeds met die nare oorlog in Oekraïne.”

Boos

Sjaantje blijkt een gezellige prater die trots is op haar man Jan met wie ze twee kinderen kreeg. “Een koningsgezin met zoon Jan-Kas en dochter Kea. Op hen en hun partners kan ik niet boos worden en al helemaal niet op onze vijf kleinkinderen. Als lerares NA hield ik van strakke regels, maakte ik duidelijk wie de baas was in de klas want het moest in de les gaan zoals ik het wilde. Op leerlingen moest ik wel eens boos reageren.”

Blij

Bij dit item roept ze met een krachtig gebaar: Tsjakka. Het is haar manier om de dag positief te beginnen: weer een nieuwe dag!! “Daar word ik blij en dankbaar van. Veel tijd en energie steek ik in allerlei vrijwilligerswerk, in het verleden maar ook nu nog. Als voorzitter van de HVD (Hartelijk Vriendelijk Dienstbaar) van PKN te Heusden bezoeken we mensen vanaf 70 jaar. In het verleden heb ik in het schoolbestuur gezeten en was ik 32 jaar actief in de kerkenraad en nu maak ik alweer 47 jaar deel uit van de Cliëntenraad van Huize Antonius. Namens Koning Willem-Alexander kreeg ik uit handen van voormalig burgemeester Jan Hamming in 2016 een Koninklijke onderscheiding. Graag wil ik hardop zeggen dat ik al dat vrijwilligerswerk mede kan doen dankzij onze fantastische interieurverzorgster Nelly.” Sjaantje wordt blij van een rondje op de golfbaan, kan genieten van het opstellen van voordrachten, wordt warm als hun kleindochters de vleugel bespelen en voelt haar hart sneller kloppen als ze samen met haar echtgenoot een autorit maakt in hun oldtimer Citroën Traction Avant of de ‘open’ MG TC. “Ik mag wel zeggen dat ik een geluksvogel ben.”

Bedroefd

Een traantje. “Het is de gang van het leven dat we onze ouders en schoonouders ten grave moeten dragen. Maar afscheid moeten nemen van relatief jonge mensen doet pijn. Wij als achterblijvers hebben, zo vind ik, dan de taak om klaar te staan voor de rouwenden. Intens verdrietig ben ik geweest na een lastig conflict in onze kerk, nu al weer lang geleden. Ik heb gestreden voor de waarheid en aan den lijve heb ik ervaren dat je daar in eerste instantie niet bepaald vrienden mee maakt. Op dat soort momenten ben ik rechtlijnig ook al moet de onderste steen boven komen, ik zet me in voor een eerlijke en oprechte wereld.

En daarbij denk ik: Wij moeten een afspiegeling van ZIJN liefde zijn.”