Als kind moest ik, omdat ik volgens de onderwijzer teveel praatte in de klas, wel eens 10 minuten op de gang staan en naar de ’stilte’ luisteren. Alle geluiden die ik ’toch’ hoorde moest ik opschrijven. Na 10 minuten stond mijn bladzijde vol. Op die bewuste schooldag kwam ik erachter dat stilte in de omgeving van mensen en dieren niet bestaat. Stilte is een zeldzaamheid geworden. Geluiden accepteer je als iets vanzelfsprekend.

Maar gelukkig worden de geluiden door iedereen anders ervaren en misschien is dat maar goed ook, want er komen heel wat geluiden op je af de hele dag.

Ondanks dat je de stilte hard nodig hebt om tot rust te komen. Ook al is het lastig om de stilte in je huis en in je omgeving te ervaren, als je in een stad of een drukke straat woont. Mede omdat je steeds vaker auto’s voorbij hoort komen die voorzien zijn van een race uitlaat, die vooral onder jongeren populair zijn.

Al spelend met het gaspedaal veroorzaken ze een geluid wat te vergelijken is met iemand die scheten laat. Vandaar dat ik die auto’s, die voorzien zijn van een race uitlaat ook wel ’scheten auto’s’ noem.

Oké, er zijn altijd wel geluiden hoorbaar, van mensen, verkeer, machines, of een feestje verderop in de straat of geluiden die niet duidelijk te omschrijven zijn.

Alleen op de vroege zondagmorgen kun je nog iets terugvinden van de stilte die we zo broodnodig nodig hebben, om het hoofd leeg te maken.

Men zegt dat een van de stilste plekken van Nederland, de Boschplaat op Terschelling is, afgezien dan van het geluid van het ruisen van de zee en de wind.

Stilte blijft blijkbaar toch hoorbaar.

Het kan natuurlijk dat je na het lezen van dit stukje, je meer bewust wordt van je omgevingsgeluiden. Dat neem je mij misschien niet in dank af, helaas kan ik daar niets meer aan veranderen. Hoor ik daar een kikker kwaken? O ja dat is waar ook, het is het nieuwe geluidje dat ik te horen krijg als ik een WhatsApp bericht binnen krijg.

Jules Faber