Hedde wel ies dur ’n raom van ’n kefeej nòr binne gekeeke, dè ge de balle oover ’t biljert zaag rolle en dè ge de scoore op ’t scherm van de flipperkaast op zaag loôpe, mer dè-t’r himmel niemand binne was? Neej, di ies gin spoôkverhaol mer ’n moment uit ’t lèève van ’ne waachtmister die z’n dienstplichtige huzaore aon ’t zúúke was.

Dumoulinkazerne Soesterberg 1978. We hadde gin zak te dóén. We wiere opgeleid es raadarverkenner bij ’n tenkbataljon. Mer jao, ge kon tòch gin firtig uur p’r week aachter dieje raadar zitte, war? Duus ginge we mer sporte, of onderhoud aon de voertuige pleege; van die dinge. Mer op ’n gegeeve mement hadde dè ok wel gehad, duus mòkten ik de pilletonsbar oope meej m’nen bardienstsluttel, víéte we kòffie en ginge we biljerten en flippere. Mer omdet dè nie mocht ooverdag, ging ’r aalt intje op d’n uitkijk staon. En es-t’r dan buite ’nen officier langskwaam, dan dooke we onder de raome en ginge we laankuit teege de muure aon ligge. D’n baos keek dur ’t raom nòr binne en zaag gin man. Mer de kòffie pruttelde vroolijk en de balle rolden oover ’t biljert en in de flipperkaast.

De dienstplicht. ’n Prachtig saomegeròpt zootje. Uit alle rangen en staande van de saomelèèving, uit alle deêle van Nederlaand, meej tíén man op ’n kaomer. Ik hai de middelbaore school gehad en moes verder leêre. Mer ik wies nie wè’k wou wòrre. Duus dan mer irst in dienst; dè moes tòch ’ne keêr. D’r was-t’r ok eêne, die wou gòn studeere mer die moes irst in dienst vanweege z’ne lèèftijd. Nou, die wou écht nie: bleef hil d’n dag gewoôn op bed ligge en dan ríép-ie zoo avventoe ‘koekkoek’. Toen hebbe ze’m mer nòr d’n dòkter gestuurd en daor wier-ie gistelijk afgekeurd. S5 noemde ze dè. “Zo, S5, jij bent dus gek?” vroeg de waachtmister aon ’m toen-ie z’n koffer aon ’t pakke was. “Jao, klopt, en nou gòi ik scheikunde studeere,” zi-tie.

’t Waare allemaol wel van die bizondere gevalle. De moiste was Harrie Pook, ’nen onderwijzer uit Zutphe. Die mòkte van z’nen dienstplicht wel iets heêl aparts: die deej alles expres verkeêrd. Dè begon al bij ’t marsjeere. Iedereên doet es-tie lopt de rechterèèrm tegelijk meej ’t linkerbeên nòr vurre, en aandersom. Harrie nie. Die zwaaide z’ne linksen èèrm tegelijk meej z’n linkerbeên nòr vurre en rechts meej rechts. En consequent. Hil z’nen diensttijd hi-tie zoo geloôpe. Mer dè was nog nie alles.

We hadde ’ne keêr ’n dimmonstraosie bazoeka schíéte. Dan schiete ’n raket uit ’n holle pijp die op oewe schouwer ligt. Die rakette zen peeperduur. Duus die schoote ze mer eênen aaf per lichting. Hil de kazerne rukte dan uit. Allemaol nòr ’n groôte zaandvlakte. Daor ston dan ’nen aauwen afgedaankte tenk op zo’n sestig meeter afstaand te waachte op d’n inslag. ’n Pòr honderd soldaote konne dan ies vúúle wè zo’nen inslag meej oew doet. Wè denkte? Kíéze ze uitgereekend Harrie Pook uit om ’t schòt te lòsse. Terwijl Harrie meej d’n bazoeka op z’ne schouwer bij ons langslíép op weg nòr ’t schuttersputje, zeej-tie zachtjes teegen oons: “Let op!” Alle oôge gericht op ’t doel, ’ne tenk zo groôt dè ge’m nog nie kon miese al hadde mer eênen èèrm. D’n helper schoof de raket in de bazoeka en tikte Harrie op z’nen helm es teêken dè-tie kon schíéte. En jao hor: “Fffsssjjj”, daor ging-ie. Wè denkte? Huizehoôg oover. Erges heêl in de verte ’n klèèn plofke van de raket in ’t mulle zaand. Dimmonstraosie mislukt. Iedereên wir truug nòr de kazerne. En Harrie knipoôge nòr oons.

Vòlgende week deêl 2!

Ferdi Labordus (Baardwijks)