Op school waar ik mer ’ne schraole. Ik kos góéd leêre, mer op de spulplòts hai ik wèènig in te brenge. Tòch beurden ik gin slaog, dankzij m’n ròlleke dròp en mèèn boômstèèrke neeve. Vur ’n pòr snoepkes ha’k m’nen èège lèèfwacht – al beston dè woord toen nog nie.

We kreege toen nog godsdienstles van de pestoôr – in oons geval pestoôr Klijn, die laoter d’n Efteling meej Rietra ies begonne.

’t Waar ’n klèèn manneke meej steekelhaor en ie droeg nog ’ne soetaane – ’ne lange zwarte ròk (vertaold vur mèèn permetaosie) meej kneûpe. “’t Ies net ’n zwart vèèrke mer dan meej eên rij teepels,” zeej mèèn neef Thomas – mer wel zoo hard dè-tie ’t heûrde. En dè bleef netuurlijk nie zonder gevòlge.

We kreegen ’n moeilijk stuk ùt d’n Bijbel oover de stad Ninive en Sodom en Gomorra. Hoe det de meensen ’r ’n pòtje van mòkte, en dè Oonze Lieven Heêr ’t ok beuj wier, net zoo-es Thomas, die al lang zaat te knikkebòlle en meêr meej DES – de voetbalclub – in z’ne kòp zaat es meej de toorn van God. Opeêns vroeg de pestoôr: “Thomas, wat deed Jonas toen hij uit de walvis kwam?” Nao ’n èèzige stilte antwoordde Thomas heêl kordaot: “Z’n èège afdreûge, meneêr pestoôr!”

Neeje, meneêr pestoôr begon oover dè ge oew vijaande mos vergeeve en dè ge barmhartig mos zèèn: “Als men op uw rechterwang slaat, keer dan deemoedig uw linkerwang toe.” (È ge ooit ’n pak slaog hè gehad, dan snapte daor ginne flikker van.) Mer Thomas, die nao z’n irste opmerking dòcht dè-tie de wend in de zèèle hai – in ’ne goeie flow zaat, zon ze nou zeggen – staak z’ne vinger omhoôg en zeej: “Meneêr pestoôr, es ze m’n onder m’n kont schuppe, mot ik m’n èège dan ok omdraaie?”

Ge begrept dè’t tuuse die tweej nooit mir góéd ies gekoome. Meej ’t vùrmsel ha-tie d’n dèèrde prèès vur de cattekiesmus en heêl de kerk spraak-t’r schaand van. Mer laoter ies ’t ’ne goeie zaokeman gewòrre en zaat-ie oons allemaol ùt te laachen es we meej de femilie ies ’n feêstje han.

Tekst: Frans Oosterwaal (Kaatsheuvels)