Vandeweek nog ies ’n week op vakaantie gewiest, naódè we juli en augustus braaf thuis gebleve zen. En vakaantie kende plenne mar goei weer nie. Man, wè hebbe we toch un weer gehad aón zee in de omgeving van Oostende. Gè kent daór eindeloos fietse langs de kust van de Fraanse grens tot de Nederlandse grens. Gè wilt nie wete hoeveul wild vlees we gezien hebbe op ’t straand. Gè zot ‘r spontaón vegetaórisch van worre. ’t Haj nie veul om ’t lijf mar wè ik gezien heb moes nodig gestreke worre.
En de taól in Vlaandere. Gè heurt van alles mar veural ook veul fraans. Nou ies men Fraans heul beroert. Ik kom nie veul verder dan portefeuille en mayonaise. Trottoir en La Pierre. Dè leste klopt nie mar we waren op de pier gewiest in Blankenberge. Daór ston ’n fraans stel. Un belle La Pierre, zeg ik tegen um. Wè nun prachtige pier. Hij keek ‘r mar vrimd bij. ’t Zal wel nie kloppe, zeg ik tegen oons vrouw mar mooi ies ’t hier wel.
Mee de tram naór de Panne en heulemaól op de fiets truug over alle boulevards die gè mar kent vijne. Op tijd ’n bakske aón ’t straand of ’n ijsje. Overdag gin bier maar wel zodra we aón de finish zen. België staó bekend om z’n veule biersorte en ik heb me toch ’n mooi biertje gevonde. Un biertje dè perfect bij men past. Bij oons wielerclub noeme ze men, Jaón de la Mere. Dè komt omdè ik enkele jaór geleje in ’n dúrpke het kanaól in gereje ben. En es ge dan un biertje veint, Jus de Mer, dan kan ik dè nie wijgere.
We zen ók op de fiets naór stad Brugge gewiest. Daór rijde de leste km zo 1 groot geschiedenisboek binne. Alleen heul auw gebouwe en alle vervoer mee peirt en waóge. Ik heb wel iest bijzonders gezien. ’t Ies zo druk in Brugge dè daór gin autoverkeer deur de straót komt. Ók unne ziekewaóge kanter nie deur. Die Belge doen alles op de fiets. Komt ‘r nun ziekenbroeder langs op de fiets mee zunne maót aachterop. D’n broeder die trapt, kwekt luidkeels TaTu, TaTu, TaTu. En d’n broeder die aachterop zit draait constaant mee zunne kop heen en weer en roept hardop Blauw. Blauw. Blauw.
Ik weet wel iets aaf van allerlei maóte vur afstaand, inhoud en gewicht. Mar in Brugge kenne ze ’n afstaands maót waór ik nog nooit van geheurd haj. Hoe lang ies 1 peirt, vraóg ik oons vrouw. Hoezo, was d’r reactie. Nou, zeg ik. Gè mot hier 1 peirt afstaand hauwe. Dè ies blijkbaór de norm. Aachterop alle koetse hangt zo’n bord. Houd 1 peirt afstand.
Jan Sprangers