Heusden kent markante personen, die zichzelf niet snel in het zonnetje zetten. Een ervan is Theo Beer (61), woonachtig in de vesting. Zelfstandigheid, vrijheid en ongebondenheid staan bij hem hoog in het vaandel. Zijn zigeunerbloed koestert hij iedere dag.

Door Hans van den Eeden

Samen met zijn scootmobiel en hond André is Theo Beer een markante Heusdenaar. Zijn hoed met veer, sjaal en de rozenkrans om zijn nek verwijzen naar zijn zigeunerbloed. “Ik ben trots op mijn wortels van vrijheid en zigeuners van de Roma’s en Sinti’s. Het is van oorsprong een Nomadisch volk, dat zelfstandigheid hoog in het vaandel heeft staan. Dat koester ik iedere dag.” Vanuit Tilburg kwam hij ‘bij toeval’ enkele jaren geleden in het voor hem onbekende Heusden wonen. Vanuit zijn huis aan de Demer kan hij richting de brandweerkazerne ver kijken. Aanvankelijk was in de woning een wietplantage gevestigd. Na een brand, kreeg het pand de stempel ‘besmet’ te zijn. Na het overlijden van een bewoner ging het gerucht, dat er in het pand ‘boze geesten’ zouden wonen. Niemand wilde er wonen. Daardoor kwam het pand lange tijd leeg te staan. “Voor mij was dit juist aanleiding en een uitdaging om er te gaan wonen. Ik heb er geen moment spijt van gehad.”

Nonnen

Theo is alleenstaand, heeft geen relatie en zegt daar ook geen behoefte aan te hebben. Hij groeide op in een rooms-katholiek gezin en kwam bij de fraters en nonnen op een schoolinternaat terecht. In deze periode was het gaan naar een schoolinternaat ‘normaal’. Zo was het huidige Zorgcentrum St. Antonius aan de Demer ook een periode een schippersinternaat. “Aan het strenge roomse regime in de kostscholen van de fraters en de nonnen heb ik geen goede herinneringen. Daar praat ik liever niet over.”

Vaststaat, dat de vrijheid van Theo volledig tot zijn recht kwam toen hij als zelfstandig internationaal vrachtwagen chauffeur ging werken. “Ik was eigen baas en bracht en haalde mijn vrachten door heel Europa. Dat liep uiteen van Spanje, Portugal, Polen tot Italië. In de vrachtwagen sliep ik en het was mijn huis. Ik parkeerde overal en mij is nooit iets overkomen. Meestal reed ik alleen. In de chauffeurs cafés maakte ik internationale contacten en dronk er wat. In verband met de Koude Oorlog kregen we regelmatig pittige politie controles. Het ging hierbij om mogelijke wapensmokkel of andere zaken. Maar er was nooit wat aan de hand.”

Glimlach

Gelaten en met een glimlach herinnert hij zich de files, waar hij en zijn collega’s soms wel twee dagen in stonden. Ondanks het feit, dat de vracht op tijd op de plaats van bestemming moest zijn, was het iets waar hij zich mee moest verzoenen. Door twee hernia’s, die hij niet liet opereren, kwam er een einde aan het chauffeurs bestaan. Ondanks een moeilijke periode in zijn leven werd hij hovenier in Vught en Boxtel. Aan zijn werk op de sociale werkplaats bewaart hij goede herinneringen. Met genoegen denkt hij terug aan zijn werk met blinden en doven. “Vanuit mijn ervaring weet ik, dat het wonen in woongroepen geen recht doet aan mijn behoefte aan zelfstandigheid. In Heusden-vesting heb ik deze volledig. Mijn passie is vissen. Soms alleen of met andere mensen. Deze omgeving kent verschillende grachten, putten, wielen en natuurlijk de Heusdense stadshaven. Het weer maakt me niets uit. Als ik iets vang gooi ik het terug. Het gaat voor mij om de sport.”

Scootmobiel

Theo Beer is vaak op zijn bankje aan de zonzijde van de Demer te vinden. In verband met zijn lichamelijke beperking zet Theo vaak zijn hoedje op en gaat met zijn scootmobiel op pad. “Met regelmaat verken ik zo de vesting of ga naar de supermarkt. Maar het ligt meer in mijn aard om verder te gaan. Door een taxibusje laat ik me dan naar plaatsen als Vught, Drunen, Waalwijk of Den Bosch rijden en ophalen. Dan verken ik de omgeving en tour wat rond. Dit draagt bij tot mijn zelfstandigheid. Altijd gaat mijn hond André als trouwe metgezel mee. Omdat we zo aan elkaar verknocht zijn slaapt André ook op mijn slaapkamer.” Gedreven vertelt Theo, dat hij rond de kerstdagen aan het knutselen is om zijn huiskamer een extra accent te geven. De afbeelding van Maria van Heusden in een nisje geeft hem steun. Dit samen met zijn lieve hond André.