Door Henk Poelakker

Met een glimlach vertelt de nieuwe pastor van de Parochie Wonderbare Moeder (Drunen, Elshout, Hedikhuizen, Heusden, Herpt) dat hij in 1985 geboren is in de stad Colachel. “Deze kustplaats in India is beroemd geworden door haar gewonnen veldslag tegen de Nederlandse VOC in 1741. Vanaf die tijd is de peper wereldwijd aanzienlijk duurder geworden.” De pastor groeide op in een harmonieus gezin met een oudere broer en een jongere zus. Een jaar geleden kwam hij naar Nederland om de taal te leren bij de Fraters van Tilburg. “Daar volgde ik mijn inburgeringslessen en heb ik veel geleerd over de Nederlandse taal en de cultuur. Na een half jaar heb ik mijn oriëntatie gehad in de Zalige Frater Eustachius Parochie in Laarbeek, daar heb ik het parochieleven en de kerkvieringen meegemaakt ten dienste van de kerken in Beek en Donk, Aarle-Rixtel, Lieshout en Mariahout. Mijn lijfspreuk komt uit Johannes 2, vers 5 waarin staat: Om te doen wat Hij zegt. Letterlijk betekent dat voor mij dat Gods wil mijn leven bepaalt en stuurt.”

Bang

De pastor zoekt rustig naar de juiste woorden. “Ik ben nog een beetje bang om fouten te maken. Als ik iemand begroet met ’Goedemorgen’ word ik nogal eens gecorrigeerd omdat het al middag is. Iets anders: in India had ik een motor. Als ik ’s nachts terug naar huis reed, kwamen we onderweg soms zwerfhonden tegen. Ik was bang om in de buurt van een hond te komen in India. Gelukkig blijven de honden in Nederland bijna altijd keurig aan de lijn en hoef ik me geen zorgen te maken over een agressieve hond. Nederlanders zijn echte dierenliefhebbers.”

Boos

Het is even stil want de pastor gaat in gedachten terug naar zijn jeugd. “Nee, een echt boze vader of moeder heb ik niet gehad, ondanks dat er in ons huis duidelijke regels golden. Als priester word ik niet makkelijk boos op mensen. Ik kan soms alleen maar boos worden op mezelf als ik ziek ben. Werken tot diep in de nacht is niet goed voor zowel lichaam als geest. Boos kan ik worden op diegenen die in de wereld corrupt zijn en zich verrijken ten koste van anderen. Verontwaardigd kan ik worden als ik wereldwijd kijk naar de grote verschillen tussen arm en rijk. Welvaart is in talloze landen slechts voorbehouden aan een kleine groep. Nederland behoort tot de rijkste landen van de wereld en toch is hier een Voedselbank nodig. Dat doet me pijn.”

Blij

Eerst een slokje koffie. “Het maakt mij blij dat ik naar een ver land ben gestuurd om Christus te prediken. En ook al mis ik mijn moederland, ook al kan ik mijn moeder niet vaak bezoeken, ik vind dit leven betekenisvol en waardevol voor het evangelie. Ik vind de andere manier van leven, de andere cultuur fascinerend. Ik ben blij met de taken die ik heb gekregen, zoals dopen, een huwelijk inzegenen, een begrafenis leiden en huisbezoeken afleggen. Een huisbezoek is lang niet altijd blij van aard maar het kan wel een gelegenheid zijn om voor de zieke, de eenzame, de rouwende te bidden. Wat mij opvalt is dat iedereen geïnteresseerd is in de nieuwe priester. Wat een voorrecht om in een land te mogen leven waar vrijheid heerst, waar participatie hoogtij viert, waar solidariteit tastbaar is en waar mensen op gelijkwaardige basis met elkaar spreken. Ik merk ook de netheid van de straten. Dit land lijkt netjes aangeharkt.”

Bedroefd

We raken met dit item de kern van zijn taak. “Het bezoeken van mensen kan mij verdrietig maken als ik bijvoorbeeld een ernstig zieke bezoek. De lege plaatsen in onze kerken maken me verdrietig. Onvoorstelbaar dat er zoveel kerken gesloten zijn. Hoe komt het toch dat steeds meer Europeanen de kerk links laten liggen? Het individuele leven lijkt de boventoon te voeren terwijl de kerk juist saamhorigheid predikt. Bedroefd kan ik worden als ik zie hoe de eenzame mens worstelt met elke nieuwe dag. Juist daar wil ik de blijde boodschap van de kerk brengen. Gelukkig zie ik ook dat velen nog sterk in het geloof staan.”

De pastor laat een foto zien van een jonge vrouw uit India die hij al jaren kent. “Zij is onlangs op 23-jarige leeftijd overleden. Zo ontzettend verdrietig. Ook ik kan rondom haar overlijden de waarom-vraag niet beantwoorden. Het enige wat ik kan doen is luisteren naar Zijn wil en Maria aanspreken op steun.”

Tekst en foto: Henk Poelakker