Als je deelt wordt het meer. De leerlingen van de Koningsschool, WillemVIER en de Juliana van Stolbergschool moesten even wennen aan mijn alternatieve rekenles. En toch bleek het waar.
In de afgelopen weken mocht ik in totaal 28 klassen bezoeken. Een voorrecht. Want niet alleen is het heerlijk om reacties van kinderen te horen en met ze in gesprek te gaan; ze begrijpen vooral heel goed hoe de wereld er een beetje mooier uit kan zien als je deelt.
In elke klas kwam ik binnen met een brandend waxinelichtje. Ik vroeg de kinderen hoe ik dit kaarsje kon delen zonder dat mijn kaarsje minder werd. Simpel, zeiden ze: ‘door nog meer kaarsjes aan te steken.’ En die had ik dus ook in mijn achterzak zitten. ‘Kijk eens, als ik dit vlammetje deel wordt het niet minder, maar wordt het meer. Wat wordt er ook meer als je het deelt?’
Ik hoorde hun hersens kraken, want dat kon natuurlijk eigenlijk niet. Precies, en daar gaat geloven nu om, kon ik ze laten zien met het verhaal van de vijf broden en de twee vissen. Jezus deelde ervan totdat vijf duizend mensen te eten hadden. Delen door te vermenigvuldigen. Dat gaat tegen alle logica in. En toch, het kan. Kijk maar naar de kaarsjes. En wat nog meer? Wat werkt er nog meer aanstekelijk?
‘Als je je speelgoed deelt, kun je er samen van genieten.’ Mooi! En toen ik even hun leraar speelde en heel chagrijnig de klas in kwam, toen voelden de kinderen dat ze zelf ook heel chagrijnig zouden worden, en het dan allemaal minder wordt. Maar als de juf vrolijk is en anderen vrolijk zijn, worden ze dat zelf ook weer. Dat werkt aanstekelijk. Ongeveer de helft van de klassen begon tot mijn verrassing juist te lachen als ik zo chagrijnig binnen kwam. Die lieten zich hun pret niet ontnemen! Goed zo!
‘Ook liefde wordt meer als je die deelt.’ Natuurlijk. We hadden het over het jeugdjournaal en dat je daar op dit moment niet echt vrolijk van wordt. Dat veel landen ruzie met elkaar hebben. En dat als er oorlog is alles minder wordt, er van alles kapot gaat en mensen dood gaan. Ik realiseerde me dat deze kinderen zo jong zijn dat ze nog nooit een oorlog hebben meegemaakt, laat staan dat ze hebben meegemaakt dat die ook kan stoppen.
Dus ik vertelde dat oorlogen altijd stoppen. Het kan lang duren, maar herinner je dan de plaatjes van kinderen van beide kanten die met elkaar spelen, omdat ze geen ruzie willen maken. En dat die plaatjes gedeeld worden op sociale media. Daardoor zullen steeds meer mensen zeggen: we willen geen ruzie, we willen spelen met elkaar. Zo zal elke oorlog eindigen, en zullen mensen weer met elkaar spelen, steden opbouwen en kinderen krijgen (want dat begrepen oudere kinderen ook heel goed van biologie; ook zo wordt wat je deelt meer…).
Veel slimmeriken wisten dat kennis ook meer wordt als je die deelt. Inderdaad. ‘De juf weet dingen die jullie nog niet weten, en als ze die deelt, worden jullie met z’n allen slimmer, zonder dat zij dommer wordt.’ Hetzelfde geldt voor dit verhaal. Het verhaal over goede dingen die meer worden als je ze deelt. Als je daarin gelooft zullen ruzies en zelfs oorlogen stoppen. ‘Het is dom om oorlog te voeren’, reageerde een jongen. Waarom? ‘Dan geef je al je geld uit aan wapens en kun je het niet uitgeven voor goede dingen. En bombardementen verwoesten de natuur.’ Helder. Laat de kinderen het maar doorvertellen.
Gastcolumnist Otto Grevink is als dominee op verschillende wijzen betrokken bij protestantse kerken in de regio Hart van Brabant. Hij is pionier bij Zin op School in Waalwijk en dirigent van Koor en Combo Laudate Dominum. Reacties zijn welkom op ottogrevink@gmail.com.