Ja, hij ies wir volop in de weer. Sinterklaós mee z’n roetveeg pieten die alle jong de stuipe op ’t lijf jaóge. Ik weet ’t nie. Of ’t wel zo’n gezellig fistje ies bedoel ik. Ik vijn ’t meer n’n schijnheilige. Overal waór ik ‘m tege kom zietie ‘r aanders uit. Soms prachtig uitgedost in de mooiste kleer en nun schitterende mijter op. Dan wir heul sober mee un sprei om uit de veurkaómer en nun mijter van papier. En sinds nou de zwarte pieten nie meer meuge en vervange zen deur roetveeg pieten vijn ik daór ook al gin zak meer aón. Ook al staót ie nog aaltij te lache. Waórom weet ik nie mar hij lacht aaltij. Zijn knecht staat te lachen en roept ons steeds toe.. Waórom moet ie gaón staón roepe? Dettie gewoon efkes aón komt en vertelt wettie te zegge hee, in plek van op ’n afstaandje te gaón staón roepe. Wie zoet is krijgt lekkers…. Waórom krijgt alleman nie wè?
Zie ginds komt de stoomboot. Niks stoomboot. Nun auwe stinkende’n diesel denk. Pakjesboot 1 die nun walm uitstoot die meer CO2 produceert dan mijne CV ketel in un heul jaór. Ik denk dè Sinterklaós aamper wit dè ge tegesworrig mee nun auwe stinkende diesel de stad nie meer in komt. Hoe huppelt zijn paardje het dek op en neer. Heddegij ooit un pijrt over un dak zien lope? Zachtjes gaan de paardenvoetjes. Niks zachtjes. Vur zover ik gezien heb staampt ie de klinkers uit de grond. Zonne zuutte ies ’t nie. Misschien omdettie O zo snel gaót. Wè dè betreft vond ik zunne veurganger veul liever. Amerigo waar ók ’n veul mooier pijrt.
Sinterklaas is jarig. Ik zet m’n schoen al klaar. Ik heb ‘r toch schrik van. Ik zet zeker nie mun zondagse schoen want ik zè nie zeker dè ze d’r de volgende meirrige nog staón. Vur ’t zelfde geld paasse ze en nimt ie ze mee. Of ze reigene vol en dan moet ik mar zien dè ik ze weer dreug krijg. Hoor wie klopt daar kinderen. Waórom belt ie nie gewoon aón en verteld netjes wettie komt doen? Zwarte Piet ging uit fietsen. Op z’n E-bike zeker want tegesworrig ies alleman vort te lam om op un gewoon deurtrapfiets te rije. En es zunne baand klapt dan wittie aamper nog hoetie um moet lappe.
Vandeweek kreeg ik ’n mailtje. Of er nog stoute kiendjes in de familie zen. Want hij hai in z’n boek iets geleze over dè oonze jongste stout waar gewiest. Of hij opa nun schop gegeve hai. Ik prakkezere mar rap wies ik ’t antwoord al en heb um truug gemaild. Nee Sinterklaós, schreef ik. Vandezomer waar ik bezig in dun hof mee de hak en de rijf. En toen heb ik ‘m geroepe dettie efkes un schuup uit de schuur moes haóle. Die hittie toen aón gegeve. Gè leest nie goed.
En nou nog gekker. Ik kwaam ‘m tege mee nun spierwitte hond. Net zo wit es z’n pijrt. Wè moete gij mee nunnond, zeg ik. Dè heb ik nog nooit eerder gezien. Nou, zee Sinterklaós. Dè zit zo. Ik moet in de zomer alle cadeautjes verschepe naór Antwerpen en Rotterdam. Heul containerschepe vol. Gè denkt toch nie dè al die cadeautjes op mijn eige pakjesbote paasse. En nou heb ik in die haóvens volop gezeik mee de douane om die containers aón wal te krijge. Gè heur vort zoveul verhaóle over drugs in containers. Nou heb ik zelf nun Sinterklaós hond aóngeschaft die alle containers controleert veur ze de haóve uit gaón.
Jan Sprangers