Op het plein bij het gemeentehuis staat een metershoge verlichte kerstboom. Al vanuit de verte flikkeren de lichtjes je tegemoet.

Binnen onze gemeente is een hele discussie gevoerd, of het wel verantwoord is om een kerstboom te plaatsen en dan ook nog eens te verlichten.

De argumenten die men aanvoerde hadden betrekking op het energieverbruik en het milieu. Men vroeg zich af of dat nog wel kon in deze tijd.

Persoonlijk kan ik mij daar niet in vinden, dat kleine beetje stroom dat de kerstboom gedurende de tijd dat hij daar staat verbruikt. En daarnaast is de kerstboom speciaal gekweekt voor dit doel. Dus de belasting op het milieu is minimaal. Een kerstboom straalt vrede uit en als we ergens behoefte aan hebben in de huidige tijd waarin we leven is het wel vrede.

Over vrede gesproken, mijn tante heeft een engel gekocht en die bovenin de kerstboom gehangen. Het is een engel met zilveren kleding en rode wangen, met enige regelmaat hoor je de engel op een engelachtige toon ’Vrede’ roepen. ”Jongen”, zei ze. ”We hebben de engelen weer hard nodig in deze wereld vol met onnodige en dwaze oorlogen.” Waarna ze haar inmiddels al zeker 10 jaar oude staande kerstengel uit de doos haalde. Hij is behoorlijk groot en van gips, als ik heel eerlijk moet zijn, vind ik hem erg lelijk. De engel heeft een strak gezicht, een slordig kapsel en is overdadig bewerkt met zilververf. In de handen van de engel zit een uitsparing waarin je een waxinelichtje kunt plaatsen. Maar helaas het gat is net te klein, waardoor het waxinelichtje schuin komt te staan, waardoor hij gaat lekken. Ik heb al vaker tegen mijn tante gezegd, ‘doe dat ding toch weg’. Doch helaas de engel mag niet weg van mijn tante.

”Misschien levert de engel wel een bijdrage aan de wereldvrede”, zuchtte ze. ”Ik heb de engel op een schoteltje gezet, dan kan hij naar hartenlust lekken.”

Dit jaar laat ik het toch maar achterwegen om tegen mijn tante te zeggen, dat ze die lekkende engel nu eindelijk maar eens moet weggooien.

Hopelijk levert de lekkende engel een bijdrage aan de wereldvrede. Je weet maar nooit.

Fijne kerstdagen.

Jules Faber