De Cultuurtoren opent zijn deuren voor een veelzijdige expositie op zondag 14, 21 en 28 januari en maandag 4 februari, tussen 13.00-17.00 uur. Etsen, schilderwerken en lithografieën van Willem Wagner, glasobjecten en schilderijen van kunstenares Els Hollestelle. De toegang is gratis.

Door Dimph Vos

Kunstenares Els Hollestelle, geboren in St. Oedenrode in 1925, is broos maar krachtig. Rustig en zonder opsmuk vertelt ze openhartig over haar leven. Afkomstig uit een onderwijsfamilie werd van haar verwacht ook die richting op te gaan, zeer tegen haar eigen wens in. Wiskunde, zich bezighouden met mathematische vormen in de kunst, dát was wat ze wilde. Haar fascinatie voor platte vlakken, zoals je die ook ziet in schaduwen, daarin zag zij haar toekomstige loopbaan. Maar het moge duidelijk zijn: in die tijd viel er voor een meisje weinig te kiezen en dus werd het toch de kweekschool. Wonderlijk is het dat de jongeman voor wie ze viel uiteindelijk ook voor het onderwijs moest kiezen, om te voorkomen dat hij het leger in moest. Over deze liefde van haar leven, die in 2009 overleed, zegt ze: “Hij is weg, maar hij blijft bij me, zoals het water komt en gaat bij eb en vloed.”

Schilderkunst en glasobjecten

Els’ schilder- en glaskunst maakt ze veelal in series, opdat haar verhaal achter de kunst kan worden meebeleefd. “De Belgische expressionisten waren voor mij een dankbare groep, omdat hun vlakverdeling me aansprak én omdat ik hun huizen kon bezoeken, waaronder dat van Frits van den Berghe, mijns inziens de beste van hen, en ook dat van zijn dochter. Ik heb er mijn afstudeerscriptie kunstgeschiedenis over geschreven.” De geabstraheerde vormen van de Belgische expressionisten zien we terug in de werken van Els. “De schilder die ik erg bewonder is Paul Klee, hoe hij met enkele lijnen een gegeven neerzet. Die composities, die vlakverdeling, dat zocht ik in mijn werk. Hoe ik dagen kon nadenken over het vergroten van één millimeter van een vlak ten koste van een ander vlak.”

Gedurende haar lange leven heeft zij een ongeëvenaard cv opgebouwd. Ze kon zich ontwikkelen tot een veelgevraagd kunstenares dankzij dag-, deeltijd- en avondopleidingen in de kunst- en vormgeving, waaronder de L.O.-opleiding tekenen, haar studies aan de Koninklijke Akademie voor Kunst en Vormgeving in ’s-Hertogenbosch, de Sommerakademie in Nieder-Bipp (Zwitserland) en de glasseminars Glaswerkstätte Schlierbach (Oostenrijk) en in Amsterdam en Hilversum.

Exposities en manifestaties

Haar werken waren en zijn te vinden bij tal van (groeps)exposities en bij manifestaties, zoals bij het Instituut Verbeeten in Tilburg, bij Mommersteeg binnenhuisarchitectuur in Vught en in de Grote Kerk in Edam. Ze was docente, onder andere bij de KEI in Rosmalen en het Bossche Palet in ’s-Hertogenbosch en bekleedde diverse bestuurlijke functies. Zo was ze lid van de adviesraad SKKN in Utrecht. Werken van haar zijn opgenomen in de collecties van bijvoorbeeld de firma Hazenberg in Vught en notariskantoor Huijbregts in Rosmalen. Tot slot, maar bij lange na niet voldoende om recht te doen aan de veelzijdigheid van deze kunstenares, ontwierp ze paas-, kerst- en nieuwjaarskaarten voor onder andere het AKKv (Algemeen Kristelijk Kunstenaarsverbond).

Willem Wagner

Etser, graficus, lithograaf en schilder Willem Wagner (1935-2009), Amsterdammer van geboorte, is opgeleid als instrumentmaker en vioolbouwer. Terwijl hij overdag aan het werk was in de reclame, ging hij zich in de avonduren verder bekwamen aan de Rietveldacademie in Amsterdam. Vervolgens ging aan de Jan van Eyckacademie in Maastricht kunstnijverheid studeren. Vermoedelijk was het daar waar hij zijn toekomstige echtgenote Philo ontmoette.

Weerslag van onrechtvaardigheid

Wagner, echtgenoot van kunstenares Philo Wagner (1945-2015), aan wier kunstwerken in 2023 bij Honsoirde een expositie was gewijd, noemde zichzelf sociaal ingesteld. Hij voelde de weerslag van onrechtvaardigheid in de wereld ook in zichzelf. De oorlog in Vietnam (1 november 1955 tot 30 april 1975) raakte hem diep, maar hij had geen behoefte aan politieke stellingnames. Immers, “(…) de slachtoffers zijn aan beide kanten,” vond hij. “Ze lopen soms naast je op straat.” Uit een vraaggesprek met hem in de jaren 70 kunnen we opmaken dat Wagner worstelde met het mysterieuze in de wereld. De technieken om een beeltenis in een etsplaat tot leven te brengen, voelden als een bevrijding, vertelde hij, die hij via zijn etsen – waarvan hij maximaal acht afdrukken maakte - ook hoopte over te brengen op anderen. De etstechniek is gecompliceerd en dat verergert wanneer de etser kleuren gaat gebruiken. Wagner deed dat alleen als de kleur werkelijk functioneel is, ’sober dus’, zoals hij zei.

Gebakken eieren

Geboorte en dood en hoe dat kan, ze hielden hem bezig. Een verwondering die hij ook voelde tot Christus, over wie we na ruim 2000 jaar nog steeds spreken, zo zei hij. Om het mysterieuze terug te brengen naar de aardse wereld vroeg hij zich af: “Hoe zou Hij zijn eieren gebakken hebben?”