Nu het weer winter is, besteden de media en de nieuwsbladen weer uitgebreid aandacht aan allerlei vormen van energiebesparing. We worden er dan ook regelmatig op geattendeerd om nog eens extra energie te besparen. Mijn vrouw doet daar fanatiek aan mee en was dan ook zeer tevreden, toen ze het energieverbruik zag van de afgelopen maand. Ze zei tegen mij, dat we op een goede manier ons energieverbruik aan het terugdringen waren.

”Nou en”’, zei ik tegen haar. Enigszins verbaasd over mijn reactie, begon ze over de sociale en economische voordelen voor het milieu.

”Wat wil je nog meer”, zei ze toen. Ik wikkelde mijn plaid nog eens goed om mijn benen heen. Daar zat ik dan op de bank met mijn thermo ondergoed en schaatstrui aan, met een dikke gebreide das om. Ik keek mijn vrouw aan en zei tegen haar: ”Nou gewoon, het lekker warm hebben, dat is wat ik eigenlijk nog meer wil.” Mijn vrouw antwoordde: ”Je hebt toch een lekkere warme trui aan? Anders doe je er nog maar een warme trui overheen, voordat je de verwarming hoger zet.” Waarop ik zei: ”Ja maar, de ’warme truien dag’ is toch pas in februari.”

Ik herinner mij dat er een leuke app was -dat is alweer enige jaren geleden- waarin mensen hun locatie, leeftijd, geslacht en al de activiteiten die ze die dag zouden gaan ondernemen, konden intikken. Vervolgens gaf de app een truienadvies, dat gebaseerd was op basis van de lokale weersverwachtingen.

Je kon ook berekenen hoeveel geld je bespaart op de warme truien dag aan stookkosten.

Overigens heeft mijn vrouw de gratis gebreide das, die ik om had, gehaald bij een vrouw in Tilburg. Ze breit al het hele jaar warme dassen voor wie het koud heeft. Ze hangt ze op in het centrum van Tilburg aan lantaarnpalen, bomen en hekken. Met daaraan vastgemaakt een briefje waarop ze heeft geschreven, “Ik ben niet kwijtgeraakt. Neem mij gerust mee als je het koud hebt, want ik hang hier om je warmte te geven.”

Jules Faber