De bevrijdende hippiejaren zestig spreken sterk tot de verbeelding. Dat bleek op dinsdag 9 januari in de seniorensociëteit in Heusden. Peter Schipper nam de babyboomers mee naar de flowerpowerperiode van The Beatles en The Stones.

Door Hans van den Eeden

Op nieuwjaarsdag maken veel mensen een koude Nieuwjaarsduik in de Bergsche Maas. Om het geheugen op te frissen kan een duik in het verleden ook vitaliserend werken. Deze ‘oudere jongeren’ volgden de lezing van Peter Schipper vol herkenning. Tijdens zijn presentatie, ondersteund met muziek en beelden, werd bevestigd dat deze jaren zestig in het collectieve geheugen zijn gegrift. Door deze generatie werd afgerekend met de heersende waarden en normen. Dit betekende grote sociale veranderingen op politiek, kunstzinnig en maatschappelijk gebied. Begrippen als ‘weetjewel’, ’hip’, ‘flowerpower’ en ‘happening’ waren hiervan het gevolg. Ook de grote demonstraties tegen de Vietnamoorlog en boerenprotesten onder leiding boer Koekoek zitten in het geheugen. Lang haar en baarden waren onder het motto ‘beter langharig dan kortzichtig’ de norm.

Heusdense Nederwiet

In deze periode was er nog algemene dienstplicht. Het was ook de periode van Dolle Mina’s die eisten Baas in ‘eigen buik’ te mogen zijn. De seksuele revolutie kwam mede tot uiting toen Phil Bloom haar borsten op de televisie toonde. Minirokken en Afghaanse jassen waren de norm. Door de televisie werd ook de wereld groter. Als effect op de economische groei waren ook de 2 CV (Deux Chevaux) ofwel ‘lelijke eend’ en de Puch bereikbaar. Daardoor was het mogelijk om kennis te maken met ‘Damslapers’ en het ‘Lieverdje’. Popfestivals werden royaal door jonge Heusdenaren bezocht. Maar er waren ook zorgen. In 1987 haalde Heusden De Telegraaf. Dit met het bericht dat de Heusdense politie op grote schaal was overgegaan op het rooien van ‘Heusdense Nederwiet’. Op landelijk niveau had Heusden een reputatie van het kweken van wiet ofwel ‘Marie-Johanna’ (marihuana). ‘Iet wiet waait weg’, was toen de slogan in de vesting.

Slecht imago

Ook de kerk moest bij de tijd blijven. Als reactie werden Beatmissen gehouden. Er was meer aan de hand. De gevestigde normen en waarden werden op de korrel genomen. In Heusden was een loopbaan als lasser bij Verolme niet vanzelfsprekend meer. Velen gingen studeren. Zo maakten zij kennis met het ‘streaken’. Dat betekende, dat je je in je blootje op straat, park of binnen de school als een speer verplaatste. Ook was de hiërarchie niet vanzelfsprekend meer. Dit kwam mede tot uiting in een periode, dat hoofdletters bij het inleveren van de scripties -tijdelijk- waren afgeschaft. Ook het fonetisch schrift werd gangbaar. ’Mag ik u van harte feliecieteren met uw posiesie als opperkabouter. Graag wens ik u wijsheit en slimme bedagtzaamheit’, aldus een tekst in een geschrift uit 1970. In deze periode was de landelijke imago van Heusden slecht. Heusden stond door haar lage opleiding- en inkomensniveau bijna onderaan de landelijke maatschappelijke ladder. Daar zou later door de komst van import verandering in komen. De komst van nieuwkomers, kunstenaars en het Internationaal Keramisch Werkcentrum in 1972 zorgde voor een positief elan.

The Indeps

Op muzikaal gebied lieten The Indeps van zich horen. In een hippiebusje toerden zij vanuit Heusden door Nederland en het buitenland. Als reflex op het verleden raakte deze groep in augustus 2023 tijdens een optreden op de Vismarkt nog een gevoelige snaar. In de jaren zeventig had Heusden een accommodatieprobleem. De voormalige Tumcafabriek, die dienst deed als gemeenschapsruimte was als casco naar Oudheusden verplaatst. Het Buurthuis De Schakel herinnert er nog aan.”Wat moeten wij met dit toeristisch gedoe, waar moeten wij als Heusdenaren naar toe”, stond op een spandoek van het bezette Café Concordia op de Vismarkt. Regelmatig vroegen Heusdenaren indringend aandacht voor het accommodatie probleem. Het was burgemeester Han Ter Laak, die vanuit zijn verantwoordelijkheid dit probleem wilde aanpakken. Hij zocht de oplossing in een leegstaande school aan de Demer. Tot zijn Roomse verbijstering was de zolder bezaaid met zilverpapier, dat was opgehaald voor de missie. Toen de voormalige MAVO en de gymzaal aan de Demer leeg kwamen te staan werd dit het gemeenschapshuis voor de toekomst. Thans zijn deze accommodaties tot grote ergernis gesloten. Binnenkort kijkt de Bewonersvereniging de gemeente diep in de ogen hoe het verder moet. Mogelijk kan een verfrissende plons in de Bergsche Maas daarbij helpen.