Ze woont in Herpt en is daar als vrijwilligster op diverse fronten actief: voor de Zonnebloem, voor Theater De Nieuwe Schuur en voor het Running Dinner. Het is een koude en vooral natte ochtend als we bij haar binnenstappen. Angelique (1966) woont hier samen met haar man op geboortegrond van echtgenoot William. “Mijn schoonouders runden hier een boerderij met melkkoeien. Wij woonden in die tijd in Kaatsheuvel en later in Waalwijk. Door omstandigheden leek het ons verstandig om de bezittingen over te nemen, niet wetend wat ons te wachten stond.”

Door Henk Poelakker

Boerderij zakte weg

Met uitzicht op de tuin en de fraaie overkapping, voeren we het gesprek: “Het bleek dat de boerderij op een soort van sinkhole stond: een zinkgat. De boerderij kreeg overal scheuren. Op sommige plaatsen kon je een hand naar buiten steken. Niets doen zou betekenen dat de boerderij op termijn helemaal kapot zou scheuren en verzakken. Een drama want je weet niet wat er op je afkomt. Om een lang verhaal kort te maken, de boerderij werd gesloopt en we hebben de huidige woning op dezelfde plaats gebouwd. We hebben een jaar in een werkkeet op ons erf gewoond. Sjonge, wat heeft dat jaar ons een energie gekost. Inmiddels hadden we ons bedrijf in balkonhekken verkocht na jaren van keihard werken. Om niet in een zwart gat te vallen, heb ik als vrijwilliger wonend in de gemeente Heusden, mijn diensten aangeboden aan o.a. de Zonnebloem (organiseert activiteiten voor o.a. mensen met een beperking). Ook heb ik me als gastvrouw gemeld bij de Nieuwe Schuur, een Anbi stichting in Herpt die enerzijds de zakelijke markt bedient en anderzijds die winst gebruikt voor de cultuursector. Tevens zet ik me in voor het plaatselijke Running Dinner: in Herpt koken en eten eenmaal per jaar zo’n 100 mensen bij elkaar in groepjes van zes personen.”

Bang

Angelique straalt rust uit. Prettig nu ze min of meer in de rol is gestuurd van voorzitter bij de Zonnebloem. Deze organisatie staat klaar voor de vaak eenzame medemens. “Ik breng bezoekjes aan mensen, organiseer met een fijne club vrijwilligers mede een spelletjesmiddag, een bingo, een winkelmoment, een dagje varen op de Linge enz. Heel leuk en vooral ook zeer dankbaar werk. Waar ik bang voor ben is de continuïteit. Het blijkt steeds lastiger om vrijwilligers te vinden, vooral omdat veel jongeren overdag werken. De huidige club vrijwilligers wordt ouder en groeit qua leeftijd naar de rol van gast binnen de Zonnebloem in plaats van als vrijwilliger. Corona heeft voor een fikse stilstand gezorgd, het ritme van activiteiten was er plotseling helemaal uit. Bovendien hebben we in 2023 de pech gehad dat er nogal wat zieken waren in ons clubje. Maar in 2024 gaan we er weer vol tegenaan.”

Boos

De vriendelijke gastvrouw vertelt dat ze niet zo snel boos is. “Jammer genoeg hoor ik nog te vaak negatieve geluiden over de Zonnebloem (een club voor zeer oude mensen) terwijl het enorm belangrijk werk is, voor alle mensen met een beperking. Onze inzet wordt beloond met blije gezichten. Boos, of moet ik zeggen teleurgesteld, word ik van oorlogen en conflicten op onze aarde. Hebben we dan niets geleerd van het verleden? Wat ik ook zeer teleurstellend vind, is de houding van politici en andere beleidsmakers. Het lijkt erop dat de dames en heren die ons land besturen niet altijd met een eerlijk verhaal komen. Zijn zij er wel echt voor ons? Gelukkig ben ik over het algemeen positief van aard en is mijn glas vrijwel altijd half vol.”

Blij

Er verschijnt een lach op het gezicht van Angelique. “Het doet me goed om er te zijn voor de medemens. Die zorgzaamheid zit waarschijnlijk in mij. Als gastvrouw bij de Nieuwe Schuur krijg ik veel dankbaarheid terug van de gasten. Het wonen in Herpt is aangenaam, een dorp waar veel te doen is, zoals een Dorpszeskamp en diverse activiteiten voor kinderen. Ook nieuwkomers in ons dorp blijken enthousiast om mee te helpen bij allerlei onderdelen. Mijn man en ik kijken graag naar series via Netflix, Videoland en Canal Digitaal. Een leuk vooruitzicht is de aanstaande verhuizing van het gezin van onze dochter. Ze komen min of meer naast ons te wonen. Als familiemens doet het me goed als er familie om me heen is. Iedere maandag komen onze kinderen hier ’s avonds eten en dat vind ik supergezellig.”

Bedroefd

Tot slot snijden we het thema Bedroefd aan. “Afscheid nemen is niet mijn sterkste kant. Zo hebben we 22 jaar geleden al afscheid moeten nemen van ons moeder, zo maar van de ene op de andere dag. Vader hertrouwde maar voor mijn zus en mij was dat niet echt fijn en dat maakt je verdrietig. Met een zorgelijke blik kijk ik naar de huidige wereld waar zoveel agressie te bespeuren is.”

Foto en tekst Henk Poelakker