Een goede vriend van mij, die meester is op een basisschool, vertelde mij een verhaal over een van zijn leerlingen.
De leerling heet Bas is 8 jaar oud en heeft altijd zijn antwoord klaar. Hij woont om de hoek bij de basisschool en mag daarom alleen naar school toe lopen.
Maar komt regelmatig te laat. Toen hij weer eens te laat kwam vroeg mijn vriend: ”Waarom ben je zo laat?”
Bas keek zijn meester (mijn vriend) aan en zei: ”Ik ben niet te laat de bel is te vroeg gegaan.” Uiteraard was hij niet tevreden met zijn antwoord.
Dus hij vroeg nogmaals aan hem. ”Vertel mij nu eens echt waarom je te laat bent?”
”Nou gewoon”, zei Bas. ”Ik ben te laat van huis gegaan.” Mijn vriend zei: ”Maar waarom ga je dan niet vroeger van huis?”
”Meester, dat is toch logisch? Het was te laat om vroeger weg te gaan’, zei Bas.
Mijn vriend kon nog net zijn lach onderdrukken en zei tegen hem: ”Bas dat kan zo niet langer. Ik zal je ouders eens bellen.”
Op het einde van de middag belde mijn vriend naar Bas zijn ouders. Nadat de telefoon 5x was overgegaan, werd de telefoon opgenomen door Bas.
Hij vroeg aan hem: ”Is je moeder thuis?” Waarop Ban antwoordde: ”Ja, maar die is op dit moment bezig.”
”Dan geef mij je vader maar even aan de telefoon.” Bas: ”Ja maar, die is op dit moment ook bezig.”
Waarop mijn vriend zei: ”Is er dan nog iemand anders in het huis aanwezig?” Bas: ”Ja, mijn zus, maar die is ook bezig.”
”Hoezo bezig”, zei mijn vriend. ”Waar zijn ze dan mee bezig?” Bas: ”We spelen verstoppertje”, zei Bas. ”Ze zoeken mij.”
Inmiddels had zijn moeder het telefoongesprek gehoord en pakte de telefoon over van Bas. Mijn vriend vertelde tegen haar dat Bas regelmatig te laat kwam.
Zijn moeder beloofde er op toe te zien dat Bas op tijd van huis zou gaan. ”Nu ik je toch aan de telefoon heb”, zei zijn moeder. ”Bas kwam vanmiddag thuis en hij zei dat zijn meester niet weet hoe een paard eruit ziet. Hij vertelde dat hij een paard had getekend en de meester had gevraagd wat die tekening moest voorstellen.” Daar hebben mijn vriend en zijn moeder hartelijk om gelachen.
Jules Faber