Componisten in onze tijd kunnen kiezen uit vele instrumenten. Johann Sebastian Bach moest zich echter houden aan

het instrumentarium wat voorhanden was. Bovendien had hij te maken met de vaak zeer uiteenlopende talenten van de musici. Zo waren goede blokfluitisten niet altijd aanwezig. Of het waren bijvoorbeeld hoboïsten die de blokfluit er een beetje bij deden. Maar dat de blokfluit ook virtuoos bespeeld kon worden, wist hij omdat hij bevriend was met Georg Philipp Telemann, een geniale blokfluitist in die tijd. Bovendien kende hij het hoge niveau van de blokfluitconcerten die Antonio Vivaldi had geschreven. En tot slot maakte hij de Franse orkesten mee die op diverse plaatsen in Duitsland als dansorkest werden aangesteld. De blokfluit speelde daarin een belangrijke rol. De Fransen kwamen met prachtige blokfluiten die o.a. Jacques Martin Hotteterre inmiddels had ontwikkeld. Deze werden her en der in Duitsland aangeschaft. Zo is duidelijk dat Bach deze Franse blokfluiten én goede bespelers in de Actus Tragicus gebruikte.

Voor Bach hadden instrumenten ook een symbolische betekenis. Blokfluiten zette hij meestal in bij grote treurnis. Zo klinken ze ook tijdens de Actus Tragicus. Wanneer ze in deze cantate unisono spelen (zoals gebruikelijk om ze meer geluidsvolume te geven), laat Bach ze soms net even van elkaar afwijken, waardoor je dissonante klanken hoort die de klacht en het klokgeluid versterken.

Ensemble Archipel o.l.v. Anneke Huitink

Zondag 25 februari in de Catharijnekerk

Aanvang 17.00 uur

BWV 106

Gottes Zeit is die allerbeste Zeit: Bach’s allermooiste cantate met meeslepende aria’s en koorwerk.

Entree gratis, gift na afloop.