Alsof de helft van mijn telefoon thuis ligt. Ik kijk al een paar weken geen sociale media meer op mijn telefoon. Zo vast ik tussen Carnaval en Pasen dit jaar. We zijn nu halverwege. Tijd voor een update.

Waarom ook alweer? Vasten tussen Carnaval en Pasen is bedoeld om even los te komen van wat teveel van jou, je tijd en je aandacht in beslag neemt. Of het teveel is, is aan jou. En wat dat is ook. Maar het is goed om eerlijk te zijn naar jezelf. Sommige dingen kunnen je teveel in beslag nemen, waardoor andere dingen moeten wijken. Goede dingen, waardevolle dingen. Misschien weet je niet eens wat dat zou kunnen zijn. Daarom is vasten ook een oefening. Om eens te kijken wat er dan voor in de plaats komt en waar je nu tijd en ruimte voor krijgt.

Zo besloot ik sociale media van mijn telefoon af te gooien. Doei Instagram en Facebook. Het voormalige Twitter heb ik sowieso maar naar de eeuwige jachtvelden verwezen: dag Elon Musk! Ik stootte meteen door: ook de nieuwsapps gooide ik ervan af. Omdat ik merkte dat die ook een soort ‘tijdlijn’ voor me werden: is er nog nieuws? Wat gebeurde er na het vorige bericht? ‘Lucht en leegte’ om maar met de Bijbelse columnist Prediker te spreken. Het gaat zo vaak nergens over. Of het is het zoveelste ramp verhaal van een echtpaar dat op vakantie ging. En wat er toen gebeurde? Of die man die ineens een energierekening kreeg van duizenden euro’s. ‘Wat voegt het toe?’ vroeg ik mezelf af. Bovendien: hoe vaak weet ik nou wát ik nou op die apps heb gezien? Die sociale media en nieuwsapps: het was eigenlijk voor mij één grote ‘nothing box’.

Ik moet wel eerlijk zijn: ik heb ze alleen van mijn startscherm afgegooid. Ze staan dus nog wel op mijn telefoon. Ik moet ze dan onder alle apps gaan zoeken, maar ze zijn er dus nog wel. Bewust, omdat het soms voor mijn werk nodig is om live ergens verslag van te kunnen doen, op Ameland tijdens een activiteit, of in Sprang-Capelle bij een concert. Maar geen smoesjes: de regel is: niet gebruiken. Het maakt de uitdaging wel groter moet ik zeggen. En aan de andere kant: het lukt me best. Eigenlijk liggen alleen de Teletekst-app en de krantenapp van Trouw onder handbereik.

Wat word je telefoon daar sáái van. Echt, ik zit soms uit gewoonte met mijn telefoon in mijn hand en denk dan: ‘Wat ga ik er nu mee doen dan?’ Ik weet nu vaak gedurende de woensdag niet hoe er op mijn nieuwste column wordt gereageerd op Facebook, of hoeveel likes een foto krijgt die ik postte voor mijn werk op Ameland gedurende de week. En ik vind het wel best…

Ik was bang dat ik last ging krijgen van FOMO: Fear Of Missing Out, angst dat je iets mist. Maar nee. De formatie is net als The Bold and The Beautiful; je kunt een maand missen en nog is er nauwelijks wat veranderd. ‘Wat is er is was er allang; wat zal komen, is er altijd al geweest’, om dezelfde columnist uit de Bijbel maar te citeren. De wereld draait zonder mij ook wel door.

Man, wat een rust. Zo ben ik ’s ochtends veel sneller aangekleed. Niet even dit berichtje lezen, die korte video kijken. Ik denk te merken dat ik beter gefocust ben op wat ik doe. Dat studeren me beter lukt, en vooral: dat ik mijn dag rustiger begin. Zonder vol hoofd met lege drukte van allerlei apps. Soms baal ik als er niet een nieuwe ‘headline’ op Teletekst staat, maar veel vaker denk ik: geen bericht, goed bericht.

Nee, het maakt me niet minder betrokken, maar wel meer betrokken op mezelf. Dat is wat ervoor in de plaats komt. Achter mijn laptop kijk ik veel functioneler even op sociale media, plan mijn berichten voor Ameland en ons koor in, reageer, en dat is het dan. Genoeg andere dingen te doen.

Zo richt vasten je altijd weer op de wereld om je heen. Maar in dit geval wat mij betreft op de échte wereld. Zonder nieuws en sociale media helemaal vaarwel te zeggen krijgen ze voor mij een betere plaats. Niet de centrale plek. Die is voor de mensen op mij heen.

Gastcolumnist Otto Grevink is als dominee op verschillende wijzen betrokken bij protestantse kerken in de regio Hart van Brabant. Hij is pionier bij Zin op School in Waalwijk en dirigent van Koor en Combo Laudate Dominum. Reacties zijn welkom op ottogrevink@gmail.com.