Al op jonge leeftijd leerde hij in de schoenfabriek van Elbers-Bergmans in Waalwijk het vak van schoenmaken. Meer ervaring deed hij op als leraar op de Vakschool voor Schoenmakers in Oisterwijk en tijdens een kort verblijf in Amerika. In 1923 nam hij de schoenfabriek van zijn vader over. Deze fabriek groeide uit tot FEDRA, waar schoenen meer machinaal werden gemaakt. Samen met Jan Merkx begon Van Drunen in 1954 aan het orthopedisch schoenmaken. Van Drunen was ook op veel andere terreinen belangrijk voor Drunen en was zeer betrokken bij het politieke en maatschappelijk leven. Hij was voorzitter en/of medeoprichter van veel verenigingen en veel jaren was hij gemeenteraadslid, wethouder en locoburgemeester. Zijn uitspraak bij zijn 70e verjaardag in 1960: ”De jeugd van vandaag mag dan in veel opzichten anders zijn dan die van vroeger, ik vind het prachtige mensen, omdat ze zo open zijn en ik ondervind er dan ook heel veel moois van.”

Personalia

Louis was in Drunen geboren als zoon van schoenmaker Johannes van Drunen en Geerdina de Leyer. Op 22-jarige leeftijd werd hij in 1912 leraar aan de in 1901 opgerichte Vakschool voor Schoenmakers in Oisterwijk. Begin 1915 vertrok hij naar Amerika en ging in Chicago in een schoenfabriek werken. Daar maakte hij kennis met het machinale schoenmaken en de productie aan een lopende band. Binnen een jaar werd hij i.v.m. de Eerste Wereldoorlog, door de Nederlandse Regering gelast terug te keren voor zijn dienstplicht. Na de oorlog 1914-1918 opende hij in Waalwijk een schoenwinkel annex maatschoenmakerij en reparatiebedrijf. In 1920 startte hij met de broers J.P. en G.G. van der Heijden in Besoijen de schoenfabriek Union. Al deze activiteiten werden beëindigd toen hij in 1923 besloot om, samen met zijn broer Dorus (1892-1963), de schoenfabriek van hun vader over te nemen.

In dat jaar trouwde hij met Nelly Speekenbrink (1889-1931) uit Dongen en kreeg met haar vier kinderen (Betsie, Diny, Jan en Louis). Na het overlijden van zijn echtgenote in 1931 hertrouwde hij in 1932 met Toos Passier (1893-1940) uit Tilburg. Zij overleed na 8 jaar huwelijk in 1940. Daarna volgde in 1941 een derde huwelijk met Helena Pels (1901-1989) uit Amsterdam.

Schoenfabriek

De nieuwe schoenfabriek kwam achter het woonhuis op Grotestraat 8 in Drunen en was overgenomen van de failliet verklaarde schoenfabriek van A.A. van der Steen. De fabriek werd omgebouwd, zodat op machinale wijze dames steun- en gemakschoenen, sandalen en sportschoenen konden worden gemaakt. Vanwege hun grote ervaring met het maken van leesten konden zij schoenen maken voor ‘moeilijke’ voeten en losse steunzolen. Zij konden ook leesten maken voor een zware hallux valgus (grote teen, die scheef staat en met knobbel). Hun schoenenmerk was aanvankelijk LOVAND (LOuis VAN Drunen) en later FEDRA (FEestDRAcht). De oorlogsjaren waren moeilijk, daar de fabriek door de bezetter gevorderd was voor inkwartiering van ca. 50 Duitse soldaten. Enkele werknemers moesten naar Duitsland voor de Arbeitseinsatz, men mocht alleen steun- en gemakschoenen maken en de voortdurende problemen met de prijzenbeschikking en de calculaties waren een ergernis.

In 1954 werd achter hun huis op Grotestraat 8 in de tuin (waar nu Lindehof is) een geheel nieuwe fabriek met kantoor en kantine gebouwd en ingericht met een moderne schuifband en enkele nieuwe machines. Met Jan Merkx werd gestart met een aparte afdeling voor het orthopedisch schoenmaken. De zonen van Louis, Jan en Louis, werden toen in het bedrijf opgenomen. Het bedrijf had in dat jaar 55 personeelsleden. In 1959 ging broer Dorus met pensioen. In 1968 werd de fabriek vrijwillig geliquideerd ten gevolge van de algemene malaise in de schoenenbranche. Men kon niet meer bolwerken tegen de concurrentie van goedkope importschoenen. Er werkten toen nog maar 15 medewerker(sters)s. De afdeling Orthopedie werd door Jan Merkx overgenomen en werd Merkx Orthopedie B.V.

Maatschappelijk

In het maatschappelijk leven vervulde Louis van Drunen een belangrijke rol als medeoprichter/ bestuurslid van: Katholieke Gezinszorg, Interparochiaal Sociaal Charitatief Centrum, Comité Bejaardenzorg, Voetbalvereniging DFC (later overgegaan naar De Sporters), Harmonie Beatrix (later overgegaan in Harmonie Drunen), Gymnastiekvereniging S.H.J., Jeugdcentrale (later overgegaan in De Hoge Braken), Kamer van Koophandel en Fabrieken in Waalwijk, Curatorium Mollercollege Waalwijk, Raad van Elf.

Door verschillende verenigingen werd hij benoemd tot erelid of erevoorzitter. Op 29 april 1964, bij zijn 40-jarig bedrijfsjubileum en directeurschap, kreeg hij de Koninklijke Onderscheiding Gouden Eremedaille verbonden aan de Orde van Oranje Nassau voor zijn vele verdiensten. Ook ontving hij de kerkelijke onderscheiding: Ridder in de Orde van Sint-Silvester.

Een initiatief van hem was, vanaf 1950, de jaarlijkse autotocht van het Comité Ouden van Dagen. Iedere Drunense bezitter van een personenauto werd benaderd om op die dag zijn/haar auto beschikbaar te stellen voor de autotocht. Een stoet van wel honderd auto’s, onder begeleiding van lokale politieagenten, ging via een mooie route naar een restaurant ergens in Brabant. Op 29 april 1959 ging de stoet zelfs naar Paleis Soestdijk voor een defilé bij Koningin Juliana.

Hij was ook voorzitter van Harmonie Beatrix en deze vereniging wilde nieuwe uniformen en nieuwe muziekinstrumenten. Dat wilde ook Harmonie De Volharding, waarvan Jo Vissers voorzitter was. Toen ging het om subsidie van Max Lips en van gemeente Drunen. De heren Van Drunen, Vissers, Lips en Stieger gingen in overleg; er kwam subsidie, maar daar was wel de voorwaarde aan verbonden dat de harmonieën moesten fuseren. Zo ontstond Harmonie Drunen en werd Jacq. Werner de eerste voorzitter. Op 1 mei 1961 konden de uniformen en de instrumenten aan de bevolking gepresenteerd worden.

Politiek

Na de bevrijding in 1945 behoorde Van Drunen tot de groep vertrouwensmannen die adviseerden voor de samenstelling van een nieuwe gemeenteraad. In de voorlopige raad werd hij ook zelf gekozen. In 1947, na het vertrek van burgemeester Th. van der Heijden, werd hij locoburgemeester en in 1960 nogmaals na het vertrek van burgemeester A. Snels. Hij was 16 jaar wethouder van 1950 tot 1966 en was 22 jaar gemeenteraadslid tot 1967. In deze jaren maakte hij de grote groei van gemeente Drunen van nabij mee. Op 4 december 1971 overleed hij op 81-jarige leeftijd.

Bart Beaard