Laat ik beginnen om te zeggen dat het geheugen van mijn tante niet alles meer is. Als ik daar wel eens met haar over begin dan steek ze er de draak mee en antwoord met een lach: ”Ik last van geheugenverlies, niet dat ik weet hoor.” Volgens mijn tante zitten er aan geheugenverlies grote voordelen. Want, zeg ze, gezichten niet meer herkennen, heeft een voordeel als ik haast heb en het even niet uitkomt om te buurten.

Toch maakt de huisarts van mijn tante zich zorgen om haar. Want bij haar laatste bezoek vroeg hij aan haar: ”Heeft u al lang last van geheugenverlies?”

In eerste instantie zei mijn tante: ”Niet dat ik weet hoor, dokter.” Waarna de huisarts de vraag nogmaals eens opnieuw stelde: ”Heeft u al lang last van geheugenverlies?” Mijn tante dacht daar even over na en zei: ”Zolang dat ik mij dat kan herinneren.” Dat antwoord van haar was reden genoeg voor de huisarts om de familie op de hoogte te brengen van haar geheugenverlies, met de vraag of wij een oogje in het zeil wilde houden.

Dat is ook de reden dat ik nu bij haar op de koffie zit, om te vragen hoe het met haar gaat. Daar antwoordde ze heel positief op. Maar toen ik daarna vroeg of ze nog last had van haar geheugenverlies en daarom misschien niet meer weet waar ze sommige dingen had neergelegd of opgeborgen, keek ze mij verbaasd aan en zei: Ïk vind dat ik bijna geen last heb van geheugenverlies, maar ja, wie ben ik.” Oké, ik weet dat humor altijd een belangrijke drijfveer is geweest in haar leven. Maar als ze zelf niet wil toegeven dat ze best wel last heeft van haar geheugenverlies, dan is de lol er voor haar er toch wel een beetje vanaf.

Daarnaast is mijn tante toch nog redelijk wijs en scherp voor haar leeftijd. Dit ondanks dat ze, zo nu en dan, weleens een steekje laat vallen.

Toen ik het pak koffiemelk uit de koelkast wilde halen, zag ik dat mijn tante naast het volle pak koffiemelk ook nog een leeg pak koffiemelk had staan.

Ik vroeg aan haar of ik die moest weggooien. ”Nee”, antwoordde ze. ”Dat is voor het geval iemand zwarte koffie wil.” Ik schoot in de lach en heb het lege pak koffiemelk maar laten staan, want soms is er geen speld tussen haar logica te krijgen.

Jules Faber