Maaibèèvert

Marie van de Middelhaai geeft ruim 20 jaar rondleidingen in en rond haar boerderij uit 1650, die anno 1750 een stenen voorgevel met schuiframen kreeg en anno 1890 werd voorzien van een herd (historische huiskamer), een geut (historische keuken) met pomp en kelder, een plee met poepdoos enz. en sindsdien nauwelijks is veranderd. Marie leeft ouderwets: zij slaapt in de bedstee, breit haar eigen sokken en borstrokken, spreekt ‘t Vlijmens dialect, heeft een kabinet vol Vlijmense mutsen en eet ouderwetse (vergeten) groenten uit haar moeshof.

De boerderijbiotoop (de omgeving van de boerderij) is nog ouderwets groen. Gemeente Heusden heeft, tot grote verbijstering van Marie, 2 nieuwbouwhuizen gepland vol in het zicht vanuit de historische huiskamer(ramen), waardoor de 19de-eeuwse boerensfeer van Marie haar levend museum voorgoed verloren zal gaan. Marie diende een beroepschrift in en beschrijft wekelijks haar dagelijkse leven in de nu nog ouderwetse groene boerderijbiotoop. De rechtszaak bij de Raad van State zal 27 mei plaatsvinden.

Vleei wèèk ha’k ’t óver ’t daauwtrappen nàòr de Zúúte Móéder van Den Bosch en de Wonderbaore Móéder van d’n Elshout. Mer hil de màònd maai kande nàòr anderaande plàòtsen op bèèvert, war. De maaimàònd is gemèènlek wel om Óóns Líéf Vrouwke te gàòn àònbidden, waor dan ók. Mer d’r zen ók aander hèèlegen waor ge nàòr op maaibèèvert kant gaon. Ik gàò ók gèère (vèùr de Hàòrstéég: gaare) nàòr de hèèlege Rita in Boskaant, daor is aalt ’n opeluchtmis op de zondeg rond heure fîstdag, déés jaor op de 26ste maai om 11 uren. Ès ge daor hénen gàòt dan zitte aalt góéd, want de hèèlege Rita is de patrones van de hóòpelóòze zaoken, war. Ze doen daor Ritarôskes zégenen. Dè vèèn ik oe toch zó schôn!

D’r stàòn in óóns Braobaant ‘t mirst Maria kepellekes. Ik stèèk daor aalt gèère (vèùr de Hàòrstéég: gaare) ’n kaarske-n-aon en zing dan gemèènlek ok ’n schon Marialieke. Ik heb nog wel ’n èègen Marialieke geschréven, dè wil zeggen: de woorden van ’t lieke. Mirstal maok ik ók èègen milledieën, mer ’t toeval wil dè-j-ik déés keer de milledie gejat heb. ’t Is ech waor! Van ’n Óónze Vaoder! Mer ik hè’t mi de pestoor besproken gehaad en die hi me tóén de zégen gegéven dè-j-ik ’t gewóón maag zingen, op die milledie van dè Óónze Vaoder. En dè doe’k nou al zékers ‘n 20 jaoren. Ik heb die liefde vèùr Óóns Líéf Vrouwke van baai m’n grutmóéders geörven. Ès er dè van baai kaanten in zit, dan ràòkte dè nóòt nie mir kwèèt, war.

Om dàòrom zè-j-ik ók aalt hil de màònd maai in de weer om op bèèvert te gaon nàòr ammel Lieve Vrouwkes óveral hénen. Cor Swaonenbèèrg (vèùr de Hàòrstéég: Swaonenbaarg) hi daor ’n schôn gedichtje van geschréven, mer dè heb ik ’n bietje àòngepaassen àòn mèèn èègeste situaosie.

Ès de maai komt, dan verlíés ik m’n verstaand

want dan gàò-j-ik op bèèvert dèùr’t hille Braobanse laand

D’n irste zondeg in maai gàò’k himmel los

want dan gàò’k nàòr de Zúúte Lieve Vrouw van Den Bosch

De twidde zondeg in maai zè’k de kóning te rèèk

want dan fiets ik nàòr Ôrschot nàòr d’n hèèlegen èèk

D’n darde zondeg in maai gàò’k àòn de wandel

want dan gàò’k nàòr Óóns Líéf Vrouwke van Handel

De leste zondeg in maai nàòr d’n Elshout gelópen

om ’n kaarske bè de Wonderbaore Móéder te kópen

’t Kerwaai vèùr de maai is nou vol àòn de gang

en óveral du-j-ik dan m’n Líéf Vrouwkeszang