Megagroot stuur

1965. Af en toe gaan we als gezin naar een heuse stad om daar te winkelen. Bij mooi weer op de fiets. De kleine Henkie zit dan bij zijn vader achterop met de voeten in de fietstas. Dat is veilig, vooral als je met twee handjes papa’s jas vasthoudt. Maar ook de bus is in beeld. Een chauffeur met een pet hanteert een megagroot stuur, toen nodig omdat de bus in die tijd geen stuurbekrachtiging heeft. Ook is zo half achter de chauffeur een enorme lange versnellingspook die hij blindelings hanteert. Ronkend rijden we richting de stad. Nabij het centrum stappen we uit en wandelen we naar het nabij gelegen filiaal van Vroom en Dreesman. Die winkel is een warenhuis waar je kunt slagen voor kleding, een wasmachine, een boek, een LP (=langspeelplaat), een bankstel enz. Als kind kijk ik mijn ogen uit. Meerdere verdiepingen die je kunt bereiken via een glanzende lift. Een liftboy drukt op geheimzinnige knopjes waarna het geheel zich in beweging zet. Als we bijna op de tweede verdieping zijn, roept hij: de lingerieafdeling. Ik heb geen idee wat dat betekent maar uiteraard stap ik aan mama’s handje mee de afdeling op. Ik hoop vurig dat we naar de kelder gaan want daar is vooral speelgoed te bewonderen.

Rookworst

Na de V&D lopen we richting de HEMA en daar in de buurt is een schoenwinkel die kinderen verrast met een lange gele ballon aan een stevige koperdraad. Zo’n ballon wil ik ook wel maar je krijgt die alleen als je bij Van Haren schoenen koopt. De HEMA is in mijn beleving een kleine V&D zonder lift. Wel verkopen ze daar warme worsten die werkelijk verrukkelijk zijn. Mijn vader bestelt een halve rookworst die dampend uit een grote ketel wordt gevist. De jongeman krijgt de opdracht om die halve worst nog eens doormidden te snijden en zo smikkelen vader en zoon ieder van een echte HEMA-worst. Door de winkel klinkt steeds een stem die de mensen wijst op de mooie spullen die de winkel te koop heeft. Ik hoor de stem nog zeggen: en vergeet niet onze heerlijke taarten achter in de zaak.

Ondanks dat de volgende winkel een eindje lopen is, stap ik enthousiast voorwaarts richting de C&A, een winkel met broeken, kostuums, jurken enz. Mij gaat het vooral om het zwarte paard dat bij de ingang staat. Als mijn moeder het dubbeltje in de machine heeft laten glijden, begint het paard te draven. Ik heb ontdekt dat het beestje sneller gaat als je de teugels wat aantrekt. Ik voel me Little Joe uit de televisieserie Bonanza. Het winkelen duurt in deze winkel een eeuwigheid maar dat neem ik voor lief want ik heb nog een tweede ritje tegoed als we weer vertrekken.

Piepklein schortje

Tot slot van dit dagje naar de stad, gaan we boven bij V&D zitten. Een mevrouw gekleed in een zwart jurkje en een piepklein wit schortje vraagt wat we willen. Kroket met brood is favoriet. Smullen en vooral heel gezellig. Bij het afrekenen tovert de mevrouw van onder haar schortje een grote portemonnee tevoorschijn.

Moe maar nog niet uitgeteld zit Henkie op de terugreis voorin de bus op een bank die eigenlijk bestemd is voor tassen en koffers. Vol bewondering kijk ik hoe de chauffeur stuurt, schakelt, op knopjes drukt en de kaartjes knipt. Ik besluit om later buschauffeur te worden.