Twee kraambezoeken in een week. Dat komt niet vaak voor. Het is zo heerlijk om te doen. De ouders lieten me trots hun kindje zien. Nieuw leven! Voor allebei de ouderparen is het de eerste. Een nieuwe wereld ging voor hen open. Het verschil tussen de baby’s was groot. Letterlijk. De een kon nauwelijks maatje 44 aan, de ander groeide bijna al uit maatje 50. Gelukkig zijn er kleertjes in die kleine maat. En gelukkig hébben ze allebei kleertjes…

Het gaat maar niet uit mijn hoofd dat er 35 kinderen per dag in armoede worden geboren. Dan zijn er geen kleertjes. Of niet genoeg. En ik weet nog hoeveel rompertjes er in een dag doorheen gingen in het begin. En luierdoeken, slabbetjes en wat nog meer. De was van een of twee dagen vulde nauwelijks de wasmachine, en toch draaide je maar weer een was. Wat een rijkdom was dat. Hoe moet je je voelen als ouder als je je kind niet voldoende kunt bieden?

Met de kleuters van mijn school zat ik deze week in het theater voor een voorstelling over Schildje. Schildje is een schildpad die thuis mishandeld wordt. Zo leren kinderen al vroeg wat niet normaal is en met wie je daarover kunt praten. Met de kraambezoeken van een dag eerder dacht ik ook hier: een kind kiest niet voor de omstandigheden waarin het geboren wordt. Daarom is het de verantwoordelijkheid voor ons allemaal om hen te helpen, en de ouders te ondersteunen. De meeste ouders willen ook gewoon een goede toekomst voor hun kinderen. Keuzen zullen best wel eens te betwisten zijn, maar het moet gaan om de kinderen. ‘It takes a village to raise a child’…

Deze week, ik had het er maar druk mee, kon ik ook eindelijk een inzamelbak ophalen voor de Stichting Babyspullen. Die wilde ik al lang voor mijn deur zetten, maar er was er niet eerder één beschikbaar. Ooit leverde ik die stapels luierdoeken en rompertjes bij hen in. En ik dacht toen al: waarom is er in mijn eigen woonplaats niet zo’n inzamelpunt? We moeten toch samen voor de kleinste kinderen kruiken, luierdoeken, rompertjes en van alles tot maat 92 kunnen inzamelen?

De bakfiets maakte deze week plaats voor de rode kliko voor babyspullen. Hannah is eruit gegroeid. Een fietsenhandelaar meldde zich snel via Marktplaats. Te snel, want hij kon het niet waarmaken hem meteen op te halen. Een gezin meldde zich ondertussen. Dat deed ik liever. Samen helpen we elkaar. Samen kunnen we ouders helpen hun kinderen een goede toekomst te geven. Een kind opvoeden moet je niet in je eentje hoeven doen.

Gastcolumnist Otto Grevink is als dominee op verschillende wijzen betrokken bij protestantse kerken in de regio Hart van Brabant. Hij is pionier bij Zin op School in Waalwijk en dirigent van Koor en Combo Laudate Dominum. Reacties zijn welkom op ottogrevink@gmail.com.