Haar lach werkt aanstekelijk. Een vrolijke en positief ingestelde leerkracht. Zo’n juf wens je ieder kind toe, een leerkracht die na 43 jaar trouwe dienst met weemoed afscheid neemt van haar school De Bussel in Vlijmen. Op woensdag 19 juni aanstaande zal ze in het zonnetje worden gezet. Ze blikt voor deze krant nog eens terug naar lang vervlogen tijden.

Tekst: Henk Poelakker

Mijmeringen

José Bakx (1960) is gehuwd en woont in Vught. Hun drie zonen, allen het huis uit, wonen nabij en dat vindt ze heel prettig. “Ik was 17 toen ik met veel wilskracht en enthousiasme aan de Pedagogische Academie in Schijndel mijn opleiding tot leerkracht startte. Drie jaar later solliciteerde ik met het diploma op zak naar een vacature op De Bussel. Het was de tijd dat de banen niet bepaald voor het oprapen lagen, de jaren ’80 van de vorige eeuw. Maar zie, uit 98 brieven bleek de mijne goed voor een uitnodiging tot het sollicitatiegesprek en uiteindelijk een benoeming. De goede referentie die ik meekreeg van de directeur van de school waar ik tijdelijk werkte, heeft mogelijk bijgedragen aan mijn aanstelling. Wat was ik gelukkig want juf had ik altijd al willen worden. Ik herinner me nog dat ik als kind graag schooltje speelde met mijn zusje en een vriendinnetje als leerlingen.”

Juf José neemt afscheid van het onderwijs. (Foto: Privéalbum juf José)

Privé

Het is plezierig om met José te praten en te filosoferen. Ze vertelt over haar ouderlijk huis. “Het gezin waarin ik opgroeide bestond uit drie kinderen. Mijn ouders runden een boerderij in Liempde; zij hebben mij mijn eigen keuzes laten maken. Op mijn eigen lagere school mocht ik als leerling in de vijfde klas de leerkracht regelmatig helpen door andere kinderen extra uitleg te geven. Dat vond ik toen heel erg leuk.”

Breed inzetbaar

Ze werd juf op wat toen nog de Aloysiusschool heette. Later kreeg de school de naam De Bussel. “Ik durf te zeggen dat hier op school een fijne en warme sfeer heerst. Het contact met ouders, leerlingen en collega’s heb ik altijd als heel positief ervaren. In alle groepen heb ik de voorbije 43 jaar les gegeven. Je mag me dus breed inzetbaar noemen. Toch gaat mijn hart uit naar het jonge kind. Kleuters zijn nog zo spontaan, de kinderen in groep 3 zijn gretig als het over lezen en schrijven gaat en in groep 4 kun je als kind al heerlijk zelfstandig aan de slag. Voor mij geen andere baan dan leerkracht. Heerlijk vind en vond ik het om met de voeten in de klei te staan. Alle aandacht voor het kind in de klas. Het mooie is dat de school bezocht wordt door leerlingen met heel verschillende achtergronden. De Bussel is voor mij een warm bad, een school waar ik me thuis voel.”

Een foto uit lang vervlogen tijden. (Foto: Privéalbum juf José)

Wat is er veranderd in de voorbije jaren?

Daar hoeft juf José niet lang over na te denken. “De manier van lesgeven is erg veranderd. Gaf je vroeger les aan de hele klas, nu is dat veel meer in groepjes of zelfs individueel. Het coöperatief leren werd nog niet zo lang geleden zeer gepromoot en dat betekent dat we kinderen al vroeg leren om samen te werken met anderen. Iets anders: jaren geleden kwam de computer de school binnen en dat was voor mij nieuw. Ook heb ik gezien hoe leerlingen extra gemotiveerd kunnen worden door het Bewegend Leren wat hier op school standaard wordt ingezet. Maar wat niet veranderd is: het enthousiasme van de kinderen. Het is aan de leerkracht om een veilige leeromgeving te creëren. Maak tijd vrij voor het kind, luister met oprechte belangstelling naar de vraag of het verhaal van hem of haar. Zorg dat de relatie tussen jou en het kind goed is, dan kun je pas echt beginnen met lesgeven. Voor mij is dit het mooiste vak dat er bestaat. Elke dag geeft lesgeven mij voldoening door kinderen te helpen in hun ontwikkeling. Ik ben ervan overtuigd dat de leerkracht in het onderwijs nog altijd het verschil kan maken. Het is onze taak om iedere leerling succeservaringen op te laten doen. Heel belangrijk op een school. Hoewel ik niet van minpunten houd: tegenwoordig moeten we heel veel administreren. En vergeet niet hoe toegankelijk je anno 2024 bent voor ouders. Een appje of mailtje naar de juf is snel gestuurd en men verwacht van jou (en terecht) dat je snel antwoord geeft.”

Pluspunten

Deze krant legde zijn oor te luister bij kinderen, ouders en leerkrachten. Over juf José noteerden we heel veel goeds. Zij is een mensen-mens, makkelijk in de omgang, maakt tijd vrij voor de ander, investeert in contacten, is gedreven, fanatiek, vaak als laatste op school te vinden, heeft geduld, actief in diverse werkgroepen samen met ouders (zit al jaren in de commissie Sinterklaas en haar man was de Busselpiet), is vrolijk, altijd goede zin, wordt het wandelend geheugen van de school genoemd, is dansjuf-muziekjuf-voetbaljuf-kampjuf.

Juf José moedigt op zaterdag kinderen van de Bussel aan als zij moeten voetballen of hockeyen tegen een team uit haar woonplaats Vught. Wat ze nog graag wil vermelden: “Doordat ik zo lang op dezelfde school werk, is het mooi om weer kinderen van kinderen in de klas hebben. De kinderen van toen zijn de ouders van nu. Ik heb de kleinkinderen van de directeur die mij destijds heeft aangenomen ook in de klas gehad. Dan is de cirkel rond en tijd om te stoppen! Tijd voor andere dingen en nieuwe uitdagingen!"

Wie de juf ten afscheid wil ontmoeten is welkom op 19 juni van 15.00 tot 16.30 op De Bussel in Vlijmen.