Lange benen en korte rokjes en jurkjes.

Meiden met korte rokjes

1969. Ik ben dan 16 jaar. Het is de tijd van de jeugdsociëteiten. Her en der worden avonden voor jongeren georganiseerd in dorpshuizen, op zolders, in gymzalen enz. Er kan gedanst en gesjanst worden. Het is weer bijna weekend en dus ga ik naar de soos. Daar kijk ik naar uit want rond half acht gaan de deuren open en betaal je 75 cent entree. Een flesje Coca Cola of Fanta kost twee kwartjes. Er worden 45-toeren singeltjes gedraaid terwijl de zaal bomvol jongeren zit uit de verre omtrek. Tientallen kleurige en nevelende neonlampen begeleiden tijdens de rokerige discoavond de verkeringen die net als de lampen makkelijk aan en uit gaan. Het licht geeft een speciale sfeer aan de zaal vol opgedofte, hunkerende en zoekende jongeren. Hier ontstaan de eerste liefdesromances en ook een enkele keer ruzie om een meisje. Rondom het clubhuis staan tientallen fietsen tussen de brommers Puch, Tomos, Kreidler, Zündapp en Berini. Langharige jongens en meisjes met korte rokjes staan daar te vrijen met elkaar. Om 23.00 uur is de show over en rijden we op brommers met hoge sturen (of juist met buddyseat) naar huis.

Lange benen, lang haar en korte rokjes.

Dramatische rapportcijfers

De soos was er al veel langer dan ik destijds wist maar hoe kwam het zo dat ik dat jongerencentrum pas ontdekte toen ik zestien was? Ik denk dat het door mijn Tomos kwam. Rijdend door het dorp maakte ik opeens nieuwe contacten, sprak ik met jongens en meisjes over uitgaan, dansen en vrijen. Mijn wereld werd groter en mooie meisjes wilden graag eens een ritje op mijn blauwe brommer meemaken. Er ging plots een wereld voor me open van heel gemakkelijk ‘vrienden’ maken. Op een warme avond in mei ’69 werd het nummer 'Get Back' van de Beatles gedraaid en die twee woorden klonken bijna magisch. 'Kom Terug' naar deze plek waar het ook volgende week weer druk en gezellig is. Huiswerk en school waren niet meer belangrijk; daarvoor in de plaats waren de eerder genoemde vrienden gekomen die ik ontmoette in het zwembad, in de soos, op straat enz. Na een zoen hier en een dansje daar ontmoette ik een meisje met wie ik verkering kreeg. Wilde ik dat wel? Mijn zo pas verworven vrijheid moest ik gevoelsmatig inleveren. De liefde was geen lang leven beschoren. En zo kon het gebeuren dat ik in de zomer van 1969 met een onrustig hart bleef zitten in de derde klas van het voortgezet onderwijs. Een nieuwe school zou wonderen kunnen verrichten. Met een bar slecht rapport in de schooltas met daarop dramatisch slechte cijfers en een motivatie van ver onder het nulpunt begon de lange zomervakantie met veel muziek, uitgaan en te vaak te veel biertjes.