We zitten nou midden in het EK toernooi. Op ’t moment dè ik dit schrijf lijve we nog. Oons elftal bedoel ik. Ze ware op sterve naó dood mar okè. Vrúger ging dè wel aanders. Manne als Berry van Aarle en Jan Wouters die fraten gras en schoefelde alles en iedereen omver. Zo gauw es ze ’t gras roke, wiere ze zo stierig es heul de week en gave nooit op. Ik wit nie wè dè ies mee die voetballers van tegesworrig. Die hebbe gin ballen meer en gras luisse ze zowieso nie.

Ik heur detter veul supporters naór alle wedstrijden van Nederland gaón. Nie allinnig veur de wedstrijd zelf maar vural ook veur de sfeer op de daóge veuraf. De campings in de omgeving kleure volop oranje en op d’n dag van de wedstrijd mee z’n alle in d’n oranje optocht. Op weg naór ’t stadion mee deine van links naór rechts en volop zinge en muziek. De lokaóle meense snappe d’r niks van. ’t Lijkt wel carnaval.

Veur degene die thuis blijve ziede veul lokaóle initiatieve om saóme de wedstrijden te bekijke op ’t plein. ’n Groot scherm waórop de wedstrijd te volgen ies en volop bier en aandere draank in de aónbieding. Nou ja aónbieding? Ik heur dè ieder pilske 3,5 euro kost. Dè ies nie echt ’n aónbieding, mar okè. De sfeer schijnt veul goed te maóke. Dè ies ók wel noddig naó die dramaótiscche pot tegen Oostenrijk.

Mar nie alleen ’t publiek geniet van zo’n toernooi. De grote winkeliers laóte d’r eige ook gelde. Mee prachtige reclaóme spotjes op TV. Ik heur liedjes over n’n oranje bewaórder die schijnt te bestaón. Bij d’n aandere super delen ze buurthempjes uit. Wir ’n aander deelt voetbalkaórtjes uit die ge es onderzetters kunt gebruike. En bij wir nun aandere voetbalplaótjes van speulers over heul de wereld die gè in ’n album kunt plakke.

En daór ging ’t vandeweek mis. Die albums staón dan wel in de winkel op ’n rek mar die motte betaóle. Ze koste mar € 1,49 per album mar okè. Ik moes toevallig op vrijdagochtend efkes op en neer veur ’n vergete boodschap. Ik haj mar 1 ding noddig en stond al rap in de rij bij de kassa. D’r ware 2 lange rije en alleman waachte geduldig aaf. Veur men stond ’n dame die d’r boodschappe al op d’n baand haj ligge maar ze waar nog wè vergete. Ze rende truug de winkel in en kwaam truug mee n’n krop slaój.Ze keek me aón alsof ze zich verontschuldigde en kwaam nog nun keer langszij. Wir truug de winkel in en efkes laóter kwaam ze wir mee nun zak juin aón zette. Ik was de uien vergeten, zei ze terwijl ze zich wir langs mijn heen schoeffelde. Die luus ik nie mevrouw. Uien bedoel ik. Ik moet juin hebbe, gin uien.

Aachter men ontstond ‘r ók wè rumoer. ’n Klein jong menneke stond in de rij mee ’n pak voetbalplaótjes. Hij keek langs de lange rij veur de kassa. De mevrouw die veur ‘m stond sprak ‘m aón. Ja, zee ’t menneke. Ik hoef alleen maar ’n album voor mijn voetbal plaatjes, zee dieje sproetekop. O, maar dan mag je wel voorgaan hoor, zee de mevrouw heel vriendelijk. Wij han dè allemaól geheurd en alleman schoof ’n bietje op zodè ’t menneke ‘r langs kon. Hij liep de kassa veurbij en recht op ’t rek aaf waór die boekskes op stonde waór hij z’n plaótjes in kon plakke. Hij keek mee pretoogjes naór die boekskes en viet ’r 2 tegelijk. Trots liep hij mee z’n boekskes de winkel uit. De dames in de rij veur de kassa keken mijn aón. De’s hendig. Dè jong wit nie eens dettie die boekskes eigenlijk moet betaóle. Eigen schuld veur de winkel. Ze motte die boekskes ók mar graótis weg geve.

Jan Sprangers