Weet je wat mij opvalt? Dat je altijd op de dezelfde tijd, dezelfde mensen tegenkomt die hun boodschappen doen.

Bedtijd en boodschappen doen, is blijkbaar een vast gegeven.De meeste mensen lopen door de supermarkt volgens een vaste route.

Ik moet je eerlijk bekennen, dat geldt ook voor mij. Maar ook de kassières werken volgens een vast werkschema. Vandaar dat ik dan ook vaak dezelfde kassière tegenkom achter de kassa. Meestal Els, zij is altijd goed gehumeurd. Ze weet altijd wel een leuke opmerking te plaatsen naar de klanten toe.

Zo ook die keer dat ik mijn boodschappen op de lopende band legde. Voor mij stond een man zijn boodschappen af te reken.

Er lag een grote verjaardagskaart bij, de voorkant was bedrukt met een grote kleurrijke bloem met gouden letters eronder, 'Voor mijn lieve vrouw'.

Els zag de kaart op de lopende band liggen en zei tegen hem: "U hebt de grootste en de mooiste kaart uitgekozen, die zal je vrouw wel heel mooi vinden."

De man keek Els aan en knikte met een iet of wat treurige blik en zei: "Dat is wel zo, maar ik ben een dag te laat."

Regelmatig zit Els achter de snelkassa, daar mag je niet meer dan 5 artikelen in je winkelmandje hebben. Onlangs stond ik in de rij voor de snelkassa en voor mij stond een vrouw die veel te veel artikelen in haar winkelmandje had liggen. "Ik ben vergeten te tellen hoeveel artikelen in mijn winkelmandje liggen", zei ze.

Els met een glimlach: "O, maak je daar maar geen zorgen over, iedereen die achter je in de rij staat, telt wel mee."

Ondertussen klonk op de achtergrond door de speakers een omroepbericht. "Wil de klant met de lekkende suikerzak in zijn winkelwagentje heel even stil blijven staan, zodat onze schoonmaker hem kan inhalen."

Gelukkig, eindelijk was ik aan de beurt. Ik zette 3 blikjes hondenvoer en een fles whisky op de lopende band. Els keek mij aan en zei: "Laat mij eens raden.

U heeft een Schotse terriër?" Kijk dergelijke opmerkingen, dat is Els ten voeten uit. Dan ga je toch met plezier boodschappen doen.

Jules Faber