Zij is voor ons de eerste

vrouw, als Eva in ons paradijs.

Zij draagt ons uit.

Wij zijn in haar

als zij in onze provincie reist

met tas en spiegel.

In een verharde wereld

verkleint zij de afstand

door het eerst

de stap te zetten

het woord te nemen

het oog te zoeken

de lippen te tuiten.

Haar selfies hangen uitgeprint

in de kamers van de raadsleden.

De Vesting is haar burcht

het Ven een uitlaatplaats

de Maas een waterpad

het Duin een karrenspoor

Een tweede termijn

op het gemeentepluche…

Ontwapenend

met gelakte nagels

zoekt zij haar kamer:

waar het GOL

langzaam alle keuzes verstikt

blijft zij bij ons.

Een gedicht van Cees Akerboom,

als eerbetoon aan burgemeester Willemijn van Hees voor de afgelopen zes jaar en de voordracht tot herbenoeming.