Voor zijn levensbeschouwelijke activiteit is Lucas, leerling havo-4 d’Oultremont College in Drunen vrijwilligerswerk gaan doen bij het Antoniushof. Lucas vertelt wat hij daar heeft gedaan en wat hij daarvan geleerd heeft.

”We hebben ervoor gezorgd dat voor alle mensen die beneden eten hun tafel netjes gedekt is. Toen we daarmee klaar waren heb ik meegeholpen met het naar beneden rijden van de mensen die niet zelfstandig naar beneden kunnen komen. Toen iedereen die beneden at er was, gingen we het eten klaarmaken. Ik heb de ouderen hulp gegeven waar nodig zoals bijvoorbeeld het smeren van hun boterham. Toen ze klaar waren met eten vroegen we of ze terug naar hun kamer wilden of dat ze blijven voor de koffieavond. Als mensen aangaven dat ze teruggebracht wilden worden, brachten we hen terug naar hun kamer. Daarna zijn we langs een paar kamers gegaan waar mensen liever op hun eigen kamer eten. Bij deze mensen hebben we voor hun drinken klaargezet en hebben we voor hun daar brood gesmeerd. Na al dit werk kregen we pauze, dus toen ben ik eventjes langs mijn oma gegaan. Daarna zijn we weer doorgegaan met het helpen van de ouderen. Aan het eind van deze activiteit ging het voornamelijk om het klaarzetten voor de dag erna, ook hebben we de ouderen die er nog zaten koffie ingeschonken. ”

Solidariteit geleerd

”Deze activiteit heeft aan mijn persoonlijke ontwikkeling best wel veel bijgedragen. Ik heb er veel geleerd tijdens het werken. Een begrip dat daarbij best belangrijk is, is solidariteit. Ik heb geleerd hoe ik een bijdrage kan leveren aan het helpen van de oude en zieke mensen in de wereld. Door af en toe ze met dingen te helpen, zoals het maken van hun eten of gewoon emotionele support te geven. Ik ben er tijdens het werken ook achter gekomen dat ik dit veel leuker vind dan het baantje dat ik nu heb. Dus ik ga waarschijnlijk kijken of ik er kan komen werken.”

Socialer geworden

”Over mijn sociale ontwikkeling zegt mijn moeder vaak dat dat nog wat beter moet worden, want ik ben sociaal net wat anders gebouwd. Dit kan komen doordat ik een vorm van autisme heb (PDD-NOS). Maar door hier vrijwilligerswerk te hebben gedaan, ben ik sociaal wat sterker geworden. Want je moet tijdens het werken best wel veel met de ouderen praten over wat ze willen. Daarnaast heb ik ook nieuwe leuke mensen leren kennen met wie ik samenwerkte. Af en toe heb ik wel wat momenten gehad waar ik dacht dat het wat minder ging, zoals toen ik twee mensen in mijn eentje naar boven moest brengen en hun deur op slot zat en dat zij geen sleutel hadden en ik ook geen sleutel had omdat ik daar niet echt werk. Er was door mijn begeleider ook niet een sleutel aan mij gegeven, dus ben ik twee keer naar beneden gerend om de algemene sleutel te halen zodat ik hun deuren wel open kon maken.”

Bill Banning, de trotse docent: ”De prachtige jonge mensen zoals Lucas versterken toch onze hoop op een menswaardige toekomst?!”