Verleje week zaag ik ’n oproep in dees weekblad over schwón vakaantie foto’s. Ik docht mee aón ’t weekend daórveur. Zondag’s han we heul d’n hoop bij mekaór om nun dag echt gezellig mee de familie deur te brenge. Oons vrouw hai un heerlijke taart gebakke vur bij de koffie en we kwame ’s meirriges al bij mekaór. Vuraf han we un heul plan bedocht wè we konne gaón doen om ’t ók die 4 klein manne naór de zin te maóke. Mar wè we ók verzonne, we kwame d’r nie heulemaól uit.

Sommigte dinge zen belachelijk duur vur wè ze te bieje hebbe. Aander planne ware wir veul te ver rije mee d’n auto en dè vonde we toch wel sund mee dè mooi weer. Naó veul vijve en zesse kwame oons dochter en schoondochter mee de oplossing. Witte wè we gaón doen. We doen hummel niks. ’t Wor veul te mooi weer. Naó de koffie en de taart urst nun hoop slappe klets en daórnaó wiere de koeltasse ingepakt. Kom, we gaón picknikke.

Wij naór de Baórdwijkse overlaót en op zoek naór ’n mooi picknick plek. De dekes wiere uitgespraid en heul d’n handel kwaam teveurschijn. Allerlei gezond geraai zo es komkommers, worteltjes en temaótjes. Mar ók broodjes mee beleg en voldoende waóter en thee. Volk kwaam ‘r totaól nie langs op deze weurumme middag, dus we han ’t hulle rijk alleen. Toen alleman klaór waar mee de picknick alles netjes opruime en goed kijke detter gin rotzooi aachter bleft. Alles mee truug naór huis. Eenmaal wir op de Kanaólweg viel ’t op detter steeds meer auto’s in d’n berm geparkeerd stonne.

We staake de weg over en liepe mee z’n alle naór de afgraóving aón d’n Oostkaant van de Kanaólweg. Aón de zuide kaant vonde we ’n mooi plekske in de schaóduw waór we neer konne strijke. Die van oons haj n’n grote opblaósbaóre boot mee. Wij aón ’t pompe terwijl de klein manne al mee in ’t waóter lage. Zo gauw es d’n boot op druk waar de peddels d’r in en ’t waóter op. Ze han volop schik mee d’n boot en voere d’r mee tot midden op de afgraóving. Daór ies ’t verrekkes diep mar ze hebbe alle 4 volop zwemdiploma’s. Om de burt in en uit d’n boot en ze han volop schik. Wij konne ze op ’n afstaandje heure geniete.

Opdreuge.

Tot ze wir truug kwaame mee durren boot. Opa kon ‘r nie aón ontkome. Kom opa, gij ók vaóre en de plas over. Goed zeg ik maar opa goi nie zwemme. Ik kan wel zwemme, mar ik heb ‘r nun hekel aón. ’t Zwemme zelf vijn ik nie eens zo erg maar ge wordt ‘r zo verrekkes nat van. Vur dè ge dan wir ies opgedreugd zet. Niks vur men. Mar tegenstribbele haj gin zin. Opa moes ‘r aón geleuve. Zo gauw es ik zaat haj ik mee un natte kont, want ze han mee z’n alle natuurlijk volop waóter in d’n boot gespettert. Opa wier de plas op gedauwd en daór kwame ze mee z’n alle aachteraón gezwomme.

Tot laót in de middag hebbe we mee z’n alle genote van ’t prachtige weer. ’t Heerlijk frisse waóter en de prachtige omgeving. Aamper nun km van huis. Toen we wir op huis aón kwaame bleve ze mee z’n alle natuurlijk ete want ze han honger gekrege es ’n peird, van al dè zwemme en speule. Hoe mooi kandèt hebbe? Niks gin gereis. Niks gin dure entree. Niks gin attracties waór ’t veul te heet vur ies of lang moet waachte vur gè aón de burt zet. Dees soort daóg zen vur oons goud wert. Daóg om nooit te vergete en onbetaólbaór. Zo kan ’t dus ók.

Jan Sprangers