Om het leefklimaat te verbeteren kunnen de bewoners vaak zelf ‘de slingers ophangen’. Een voorbeeld is de Vesting, waar, door burgerinitiatief, de grootste bloementuin van de gemeente Heusden is gerealiseerd.

Door Hans van den Eeden

Wie Heusden bezoekt is verrast door de historie en de kwaliteit van het wonen. Dat is recent versterkt door een fleurige bloementuin van 5000 vierkante meter. De tuin ligt op een voormalig braakliggend weiland waar jarenlang twee paarden liepen. De locatie ligt tussen de Demer en de stadswallen. Met steun van de vriendengroep Vrijmibo is het braakliggend terrein omgetoverd tot een grote kleurrijke bloemenpracht. De grond was eigendom van stadsboer Wim van den Bosch (1934). Woningbouw op dit terrein is niet toegestaan. Aanleiding voor Jan van der Lee, inwoner van Heusden, om contact met Van den Bosch op te nemen. Dit met het voorstel de weide te laten bewerken en in te zaaien met een akkerrandmengsel. Van den Bosch verleende alle medewerking. Loonwerker Buijs uit Herpt maakte een offerte. Daarna ging Van der Lee te rade bij een vriendengroep van de Vrijmibo in de Vesting. De respons voor het initiatief bleek een schot in de roos. Binnen vier dagen was het benodigde geld bij elkaar. Daarna ging Buijs aan de slag. Dat betekende: hakselen, frezen, ploegen en inzaaien. “Ondanks of dankzij het natte voorjaar staat er nu een prachtige, natuurlijk groeiende bloementuin, die een boost geeft aan de biodiversiteit in de Vesting”, tekent Jan van der Lee trots aan. Door de variatie aan bloemzaden is de tuin een lust voor het oog. Vanaf de wallen ziet men de zonnebloem, kaasjeskruid, boekweit, korenbloem, klaproos, koekruid en komkommerkruid de kop opsteken. Veel foto’s worden door wandelaars vanaf de wallen gemaakt. Het is een bijzondere ervaring, dat een grote variatie aan insecten op het stuifmeel afkomen. Juist in het weekeinde, dat de Nationale vlindertelling plaats vond, krioelde het van de vlinders.

Jan van der Lee. (Foto: Hans van den Eeden)

Nieuw elan

Van der Lee: “Deze tuin en de respons erop is een prachtig voorbeeld van hoe bewoners zelf een bijdrage kunnen leveren aan de leefbaarheid. Deze visie sluit naadloos aan bij nieuw elan van het vestinggevoel. In de sfeer van ‘alleen gaat het sneller, maar samen kom je verder’ zijn tal van burger initiatieven genomen. Ook staan er meer op tafel. Maar door in Heusden te mopperen en te klagen kom je niet verder. Beter is om initiatieven van de bewoners te ondersteunen. Verder medestanders te zoeken en de handen uit de mouwen te steken." Van der Lee verwijst hierbij naar de vruchten van het Heusdens Cultureel Platform. In goede sfeer worden door tal van organisaties plannen op elkaar afgestemd en ondersteund. De succesvolle vrijwilligersmarkt in de tuin van het Gouverneurshuis is daar een voorbeeld van. Ruim twintig organisaties uit de vesting presenteerden zich met succes. Een ander voorbeeld is het Historisch Festival in Heusden, dat op het Kasteelterrein plaatsvond. Op verzoek reden een groep Heusdenaren senioren in een rolstoel naar het Kasteelterrein. Duidelijk is het hierbij dat het gaat om solidariteit tussen generaties en oudere en nieuwe Heusdenaren. De bereidheid om zelf binnen de mogelijkheden mee te doen versterkt dit beeld. Vast staat, dat de Bloementuin daar een duidelijk voorbeeld van is.

Wim van den Bosch. (Foto: Hans van den Eeden)

Stadsboerderij

Met name oudere Heusdenaren herinneren zich deze laatste stadsboerderij van Van den Bosch. Deze liep door tot aan de stadswallen. Markant was de vader van Wim en zus Netty: Nolleke van den Bosch. Hij reed met een aanhangertje achter de fiets. Dit om zijn fruit, met name aardbeien en groente aan de man te brengen. Populair waren de sla, aardappels, boerenkool, prei en sperziebonen. Wim ging onmiddellijk na de lagere school als 12-jarige op de boerderij werken. Het terrein, waar nu de nieuwe bloementuin is gekomen, werd gebruikt voor het telen van producten, er graasden koeien en er werden varkens gehouden. Aan de Demer was de boerderij gevestigd. Deze bleef tot 1985 in gebruik. In 1988 werd de boerderij gesloopt. Van den Bosch bleef op deze locatie, met zicht op zijn wei met paarden, wonen. Wim was er met een glimlach bij toen de nieuwe tuin werd ingezaaid. Hij zag dat het goed was. De volgende dag is hij op negentig jarige leeftijd overleden. Als het weer meezit wordt de tuin met een glaasje en een hapje binnenkort ingewijd. Dan wordt ook het glas geheven, met een dankbare blik naar de hemel, op Wim van den Bosch.

De tuin is geen pluk maar een kijktuin.