Mijn tante begon steeds slechter te zien, maar wilde desondanks toch haar bril niet opzetten, want zei ze: "Dan zie ik er een stuk ouder uit."

Maar omdat ze zo slecht ziet, kwam ze nog maar weinig buiten. Zomers zat ze de hele dag in haar tuin en was ze met de planten bezig.

Maar in de winter kwam ze nog maar zelden buiten. Alleen nog maar om even snel bij de supermarkt op de hoek boodschappen te doen.

Toch wist ik haar een keer over te halen om samen te gaan lunchen. Ze wilde alleen mee, als ze haar bril niet hoefde op te zetten.

Ik had gereserveerd bij een lunch café op een tijd dat het nog niet zo druk is. Nadat we naar onze tafel werden gebracht en de lunchkaart hadden bekeken, zaten we te wachten tot ze de bestelling op kwamen nemen. Ik zag dat mijn tante nerveus op haar stoel zat te wippen.

Dus ik vroeg aan haar of alles wel goed met haar ging. "Nou", zei mijn tante. "Volgens mij zit er een man met mij te flirten."

Weet je, ik kan het wel waarderen dat mijn tante denkt dat ze op haar leeftijd nog, 'bekijks' heeft. Ik keek haar aan en vroeg welke man ze precies bedoelde.

"Die man daar, achter het tafeltje in de hoek", zei ze al wijzend naar de hoek. Ik draaide mij om en keek naar de hoek waar mijn tante naar wees en ik schoot in de lach. Helaas was haar mannelijke bewonderaar een levensgroot kartonnen reclamebord, van een bekend koffiemerk.

"Nou tante, je had je bril beter op kunnen zetten voordat we van huis weg gingen, want ik moet je teleurstellen het is slechts een kartonnen afbeelding van een man."

Inmiddels stond de serveerster naast onze tafel. Mijn tante bestelde een uitsmijter en zei tegen de serveerster: "Ik wens alleen kakelverse eieren van uitloopkippen. Het wit van het gebakken ei moet wel stevig zijn en in geen geval vloeibaar, maar het eigeel moet wel vloeibaar zijn. De eieren moeten gebakken worden in niet teveel boter, met een weinig zout en een snufje peper."

"Oké", zei de serveerster. "Maar dan heb ik nog een vraag aan u: De kip heet Thea, is dat goed?" Met een rood hoofd antwoordde mijn tante dat dat prima is.

"Dan doen we dat", zei de serveerster terwijl ze wegliep. "Dat zijn noga veel eisen", zei ik tegen mijn tante.

"Zo bak ik mijn eieren ook altijd", zei mijn tante met een serieuze blik.

Jules Faber