In ’t veurjaór waar d’r ’n bijeenkomst waór de planne uitgeleed wiere veur de kap van de Amerikaónse eike. Alleman die docht dettie bij Natuurmonumente wè te zegge hee, waar d’r bij. En wij es vrijwilligers ware d’r als publiek om ’t verhaól aón te heure. D’r kwaam nun ingenieur van in of taander bureau en die begon ’n verhaól over bio diversiteit. Ik heb meteen munne telefoon ‘r bij gevat om op te goochele wè dè betekende. Hij hagget ‘r over dè de regen die van boven kwaam al veul schaój haj gebrócht. Daór hoefde nie vur gestudeerd te hebbe zeg ik, om te weten dè de regen van bove komt.
Het verhaól kwaam ‘r op neer dè de Amerikaónse eike vuls te hard groeie en alle aander sorte beum in de vernieling drukke. En alle eikels die ze laóte valle groeie es haór op nun hond en zo kome d’r steeds mar meer. ’t Idee waar om ten noorde van Loon op Zand over zo’n 65 hectare zo’n 2000 beum te kappe. Nie mee de haand zo es wij dè vrúger dinne mar mee lomp geweld. Mee ’n groot mesien dus.
Vandeweek zij ik ies gaón kijke hoever ze zen. D’r zaat nun machinist op ’n klein kraóntje dè mee nun grijpbak alle jong opschot uit de grond trok. Ik stapte van m’n fiets en viet mun schuup uit de fietstas. Ik liep veur ’t kraóntje uit en staak in 1 minuut meer jonge eike uit es dè hij mee z’n kraóntje kon raóke. Zodde ze nie mee de haand uit steke zeg ik, dan maókte meer meters dan dè gè in oew kraóntje bleft zitte. De man waar nie Oost-Indisch mar wel doof volges men. Of hij woj ’t nie heure.
Ik scharrelde verder op zuuk naór dè lomp mesien en ik hoefde alinnig mar op ’t geluid af te gaón. ’t Kraókte en piepte ‘r es ‘n oordeel. 4 grote wielen aón baj kaante van dè mesien mee grote rupsbaand ‘r overheen. Zo dettie hendig bove bleft en alles plat kan dauwe wetter op z’n pad komt. Elke eik die moes sneuvele viet ie stevig vaast en mee heurde ’n hydraulische zaóg janke. En klaór is klara. Wir nun eik van z’n vietstuk geligt.
Inmiddels zen ze al haóst klaór mee rooie. Mar nou komt ‘t. D’r worre d’r ók nog ies zo’n 2000 geringd. D’n baast wordt op 2 plekke hummel deur gezaógt zodè d’n boom nun langzaóme dood sterft. Die laóte ze zo lang meugelijk staón omdè dood hout aantrekkelijk ies veur allerlei insecte. Dus binnenkort ziede allinning nog mar dooi Amerkaónse eike overeind staón es gè over de fietspad naór Loon fietst.
Ik tikte op de raóm van de machinist van dè mesien. Ruimde gij ók alles wir netjes op, zeg ik. Veur dè gè op huis aón gaót. Es ik thuis d’n hof doe en gesnoeid heb, mot ik ók alles netjes op ruime. Nee, zee de chauffeur. De takke blijve ligge en alle spore laót ik aachter. Ge zult wete dè ik gewiest zij. Alleen de dikke stamme neme we mee. Daór maóke we lucifers van omdè ze zo mooi recht zen.
Jan Sprangers