Ik sprak tijdens het boodschappen doen,de manager van de supermarkt. Die vertelde dat een klant van zijn supermarkt, een vrouw van 38 jaar, drie minuten gratis boodschappen had gewonnen. Hij waardeerde het dat de vrouw de prijs aan de voedselbank had geschonken. Daarom deed hij er nog eens extra twee minuten bij. Van dat cadeau hebben heel wat gezinnen kunnen eten en drinken, dacht ik bij mijzelf. De supermarktmanager had haar graag in het zonnetje gezet, maar ze wilde liever anoniem blijven.

"Bent u de supermarktmanager?", hoorde ik een man die achter mij stond vragen. "Inderdaad, waarmee kan ik u helpen", zei de manager.

"Klopt het dat er geen stukjes aardbei zitten in de aardbeiyoghurt van het huismerk?", vroeg de man. De manager antwoorde: "U bedoelt de yoghurt met aardbeiensmaak? Dan zal ik u een goede raad geven: Koop dan ook geen zak studentenhaver, of koninginnensoep, want dan komt u ook bedrogen uit".

Enigszins overdonderd liep de klant door. Plotseling bracht de supermarktmanager zijn hand naar zijn oor en luisterde naar het bericht in zijn oortje en liep naar de kassa. Ik stond net met een cake in mijn handen toen de supermarktmanager wegliep. Ik las de ingrediënten op het etiket, het was een hele rij bekende en onbekende stoffen. Ik denk dat ik na het boodschappen doen, toch maar bij de warme bakker een cake ga kopen.

Regelmatig staan er in het winkelcentrum standwerkers, die van alles verkopen. Meestal dingen die je niet perse nodig hebt. Maar met een mooie demonstratie en een leuk verhaal word je wel eens overgehaald om toch iets te kopen. Zo stond er deze keer een vrouw die een anti condens middel verkocht. De vrouw kwam met een anti condens, bevochtigdoekje op mij af en vroeg of ze mijn bril even mocht lenen. Ik gaf die haar en ze behandelde een van de brillenglazen met het doekje dat bevochtigd was met het anti condens middel. Daarna hield ze mijn bril boven het stoom dat uit een fluitketel kwam.

Het onbehandelde brilglas besloeg meteen, het behandelde brilglas bleef helder. "Kijk meneer, het verschil zie je duidelijk", zei de vrouw op een enthousiaste toon. "Sorry hoor, maar zonder bril zie ik niks", zei ik tegen haar. Snel gaf ze mijn bril terug en ik vervolgde de weg naar de uitgang.

Net toen ik mijn kofferbak dicht wilde gooide, dacht ik eraan dat ik nog een cake zou gaan kopen bij de warme bakker De cake van de warme bakker zag er goed uit en ik vroeg aan hem: "Hij is toch gebakken met natuurlijke ingrediënten?" De bakker zei met een lach: "Jazeker, over een week staat er de schimmel op."

Jules Faber