Mijn tante kijkt altijd naar het televisie programma, 'B&B vol liefde'. Als ik bij haar op visite ben, begint ze daar meteen enthousiast over te vertellen, ook deze keer. Het valt mij op dat mijn tante altijd moppert op de mannen, dat die zo slecht luisteren naar de vrouwen van de B&B. "Eigenlijk luisteren ze helemaal niet", en ze vervolgt met: "Ondanks dat ze al vele jaren of vele relaties verder zijn, hebben ze zich nog nooit opgeven voor een luistercursus. Snap je dat nou, jongen? Jij bent een man, hoe zie jij dat dan?"

Nu moet ik je eerlijk bekennen dat ik af en toe naar 'B&B vol liefde' kijk, alleen wanneer het mij uitkomt. Het valt mij ook op dat sommige mannen in dat televisieprogramma inderdaad slecht luisteren naar de eigenaressen van de B&B ’s. Maar om dan meteen te zeggen dat al de mannelijke deelnemers slechte luisterraars zijn, dat vind ik toch iets te ver gaan. Mijn tante keek mij nogmaals aan en zei: "Weet je wel dat oudere mannen net kinderen zijn, in een veel te grote verpakking." Ik kon een lach niet onderdrukken. "Je lacht mij toch niet uit, hè jongen?! Dat hoeft niet hoor, want ik ben vanmorgen al uitgelachen door een groepje hangjongeren. Ze stonden al de hele tijd bij mij voor de deur, zo maar wat rond te hangen. Eén van hen had een jong hondje aan een riem. Ik had ze al een tijdje gadegeslagen en werd op een gegeven ogenblik toch wel nieuwsgierig naar wat ze nu eigenlijk aan het uitspoken waren. Ik deed mijn jas aan en liep naar buiten en vroeg, ‘wat zijn jullie aan het doen?' Eén van de jongens keek mij aan en zei, ‘we houden een leugenwedstrijd en wie de grootste leugen vertelt, krijgt het hondje’. Enigszins overdondert antwoordde ik hem, ‘toen ik zo oud was als jij, vertelde ik nooit leugens’. De jongen met het hondje keek mij aan en weet je wat hij zei? ‘Oké, mevrouw u heeft gewonnen’, waarna hij mij het hondje met de riem wilde geven. Al de andere jongens van de groep stonden mij toen uit te lachen. Ik heb toen echt niet alle dingen gezegd, die ik wilde zeggen. Je weet vast wel wat ik bedoel hè jongen. Snel draaide ik mij om en vluchtte naar binnen. Wat een brutaliteit, hoe durven ze tegen een oude vrouw. En wat moet ik met een hond, ik loop al zo moeilijk. Ik ben tevreden met mijn kat Vlekje, die hoef ik tenminste niet uit te laten", besloot ze, terwijl ik de voordeur open deed om weg te gaan om afscheid van haar te nemen.

Jules Faber