Oneerlijk
In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw, heerste de overtuiging dat we nooit meer honger moesten lijden zoals dat tijdens WOll het geval geweest was. Het was een van de redenen waarom we schoolmelk kregen. Iedere dag bracht de melkboer een paar ijzeren kratjes waarin rammelende glazen melkflesjes stonden te wachten op dorstige kelen. Ik lustte geen melk en keek met verbaasde ogen naar kinderen in de klas die dat melkflesje in één teug leeg konden drinken. Het uitdelen van de melk was voorbehouden aan de oudere kinderen in de zevende of achtste klas. Ik mocht van de meester nooit eens meehelpen en daar kan ik nog van wakker liggen. Super oneerlijk. Toch?
Drie glazen per dag
Ook mijn moeder was ervan overtuigd dat melk heel gezond voor kinderen was en voelde mijn afkeer voor melk als een gemis in haar opvoeding. Dat was de reden dat ik elke dag toch een melkproduct naar binnen moest werken. Brinta bijvoorbeeld, een soort ochtendvoer voor kippen. Met warme melk werd er een papje van gemaakt. De drie scheppen suiker maakten deze Brinta tot een aanvaardbaar hapje. Voor mijn moeder kwam Joris Driepinter op het goede moment. Het was een stripfiguur die onder andere in onze Donald Duck drie glazen melk per dag aanprees. De Nederlandse jeugd moest aan de melk en daar hielp de populaire Joris een handje bij. Ik ging overstag vooral omdat in de campagne duidelijk werd gemaakt dat een glas chocolademelk of een bord Brinta ook viel onder melkdrinken. Ik werd samen met duizenden andere kinderen lid van de Melk-brigade. Als ik een hele maand dagelijks drie glazen melk had gedronken kreeg ik een vlaggetje voor aan mijn fiets, een soort sticker met een grote M die mijn moeder op mijn jas stikte en een heus paspoort.
50% korting
Pure melk ging er bij mij niet in maar de alternatieven mocht ik dagelijks aanstrepen op een formulier. Mijn moeder hield toezicht om me te behoeden voor enige vorm van fraude. En wat was ik blij met de cadeautjes. Het M-paspoort heb ik nog altijd bewaard en daarin staan zelfs stempels. Want wat was het geval? Met dat MelkPaspoort kreeg je korting. Precies dat jaar (1964) gingen we voor het eerst echt op vakantie. Via een woningruil verbleven we twee weken in een huis in Den Haag. Met mijn vader ging ik naar Madurodam en doordat ik mijn M-paspoort kon laten zien, kreeg ik 50% korting op de entreeprijs plus een heuse stempel in het document. Datzelfde gold voor een bezoek aan de Pier in Scheveningen, toen nog een attractie waar je graag voor betaalde want je liep als het ware zo de zee in. Joris Driepinter maakte de zomer van 1964 onvergetelijk.